Het eerste ontbijt zat in onze huurprijs inbegrepen, dus hadden we afgesproken dat Nairobis om 9u zou komen. We hadden dan ook beslist om onze wekker om kwart voor 9 te zetten. Nergens voor nodig, achteraf bekeken, want om 8u waren we allemaal al up and running. Uiteindelijk kwamen 2 nichtjes van Nairobis voor ons koken terwijl wij ons allemaal konden douchen. Wat een luxe! Maar ook een beetje raar, ’t is precies alsof je met hulpjes werkt, en dat is nu niet direct onze stijl. Ze waren alweer wel supervriendelijk.

Vandaag was het onze laatste dag in Misantla. Veel valt er niet echt over te vertellen. We hebben nog maar eens lang aan de telefoon gehangen, onder andere om te kijken of we niet naar de ambassade moesten voor één of ander papier voor de douane. Gelukkig was dat niet het geval. We hebben natuurlijk ook onze koffers gepakt en ons appartement gekuist.

Na een heerlijke nacht in een fantastisch bed (en ook wel veel wakker worden, het moet gezegd), waren we klaar voor zowat dé belangrijkste dag van het jaar in Canada: Canada Day! Met andere woorden, hun versie van de Nationale Feestdag. Michiel en ik hadden het geluk Independence Day al eens mee te maken in
San Francisco, en het werd hier al snel duidelijk dat ze in Canada net zo patriottistisch zijn. Red & white everywhere!

Hey allemaal,

Hier de officiële eerste blogpost van onze roadtrip! Hoera! We zijn zondagochtend om kwart na 6 thuis vertrokken, en zijn een 25 uur later op onze hotelkamer gearriveerd; ’t was de moeite! We vlogen met Brussels Airlines vanuit Zaventem naar Washington, en het moet gezegd: we zijn enorm verwend geweest tijdens onze vlucht. Het begon al kort na opstijgen met een aperitiefje. Daarna kregen we een warme maaltijd met zalm als voorgerecht, gevolgd door kip met rijst, kaas en een dessertje. Daarna volgde nog eens thee of koffie met een Neuhaus chocolaatje om enkele uurtjes later een echt IJsboerke-ijsje voorgeschoteld te krijgen. Net voor de landing kregen we dan ook nog eens een heerlijke minipizza! Verder hadden we ook best veel beenruimte in Economy, iets waar Michiel énorm happy van werd! We hebben allebei nogal korte nachten gehad voor vertrek (door voetbalfeestjes en dergelijke 😉 ), dus Michiel heeft van de vlucht geprofiteerd om toch al wat slaap in te halen, ik daarentegen werd te veel verleid door de talloze films en series aan boord. We zaten trouwens ook in een rij van 2, dus we hadden zowel een window seat als een aisle-seat; score! 😀 Na een vlucht van 8.5 uur stonden we eindelijk met onze voetjes veilig op Amerikaanse bodem.

De zon komt ondertussen zachtjes over de horizon als we onze laatste dag op Cubaanse bodem inzetten. De laatste paar weken zijn echt voorbij gevlogen! Ik zou zo opnieuw naar het begin van de reis gaan en hem opnieuw doen. Cuba is een prachtland, zoveel is zeker!

Terwijl we de laatste bagage zijn plekje geven in onze tas, gaan Annelien en Magalie nog een laatste keer op souvenirjacht. Ze hebben op onze wandeling gisteren naar de Casa de la Musica toch een souvenir gezien dat ze niet kunnen achterlaten op Cuba. Een klein half uurtje later zijn ze terug met de spoils of war. We hebben nog tijd om een “all you can eat”-ontbijt in het hotel te nemen (nog altijd all-in, we zijn nog niet uitgecheckt), dus dat doen we ook. Voor mij is all you can eat een beetje dubbel op reisdagen, want dan eet ik nooit veel. Stress voor het vliegen? Misschien wel, misschien niet, wie zal het zeggen? Het is zeker meer onderhuids dan wat ik er zelf van merk, maar het is wel zo dat ik dus weinig eet op zo’n dagen. In ieder geval, de anderen doen zich nog een laatste keer tegoed aan al het lekkers.