Eindelijk, het heeft lang genoeg geduurd, maar we mogen onszelf terug onder de levenden rekenen. Vorige week woensdag is het internet uitgevallen hier op school en na enkele lange dagen (ja, ik mis jullie allemaal.. De één met elke kogel tot nu toe en de ander mis ik gewoon echt) kunnen we eindelijk terug contact hebben met de andere kant van de wereld. Tijd dus om al mijn avonturen van de afgelopen week eens neer te schrijven.

Na het bezoek aan Mambo Beach en het Kontiki Beach Resort op zaterdag had ik een rustige zondag gepland en ging ik een hele dag online zitten om te skypen. Om 10u zette ik skype aan en werkte ik tussendoor wat aan het photoshop-project en studeerde ik een beetje. Tegen de middag had nog niemand gebeld, dus ik ging een wandelingetje maken op de campus en ik heb alles op de gevoelige plaat vastgelegd (alles om een fotoboek te maken als ik thuis ben hé). Om 16u kreeg ik pas de eerste telefoon: Mama and the gang! Na een klein uurtje waren we uitgebabbeld en bleef ik geduldig wachten op de volgende phone call, die er maar niet kwam. Rond 19u ben ik dan maar een serie beginnen binge-watchen (ze is al uitgekeken ondertussen, all thanks to the no-internet-party). Dus bij deze voor de mensen die willen skypen: just ask, want ik heb gemerkt dat zo een skypedag niet werkt! Positief punt: mijn photoshop-project heeft veel vooruitgang geboekt die dag.

Maandag studiedag. Veel mensen zullen het graag horen dat ik eens tussen de boeken moest kruipen, want ik had al te veel mensen jaloers gemaakt met de foto’s (en na dit blogbericht ga ik dat opnieuw doen). Het is niet dat ik anders niet studeer, maar ik besloot om eens werk te maken van al het leeswerk en inhaalwerk van de afgelopen weken. Omdat we donderdag ook een vooruitgeschoven tentamen hebben (of toch een deel ervan), was het zeker tijd om eens echt goed in gang te schieten. Op het einde van de dag had ik al twee vakken volledig ingehaald en nu moet ik enkel nog een reader lezen voor History of the English language. Goed gewerkt, al zeg ik het zelf.

Dinsdag was er opnieuw niet veel te doen, aangezien Lieselot nog altijd van “the good life” aan het genieten was op Kontiki Beach. Ze zou vandaag wel terugkomen naar de ghetto/gevangenis die wij Campus noemen (seriously, de buitendeuren hebben tralies en onze ramen zijn niet veel beter). Het zal weer aanpassen worden voor haar, dat is zeker. De dagen erna stonden in het teken van “studeren” voor het tentamen, wat inkopen doen, les volgen, wat chillen tussendoor, … Woensdagavond was ik nog wat aan het werk op de computer toen plots het internet uitviel. Aangezien dat hier schering en inslag is, dacht ik dat het zoals altijd wel weer zou opgelost zijn na een uurtje (Rebecca en Yayo lossen het altijd snel op). Maar deze keer duurde het wat langer. Op donderdag nog steeds geen internet. Het probleem zou bij de provider liggen, maar we hadden nog relatief goede hoop, tot Edris zei dat er vorig jaar 3 weken geen internet was. Say what??? I’m a patient man, maar zo patient ben ik nu ook weer niet! Dat ze maar zorgen dat ik hier snel internet heb! ’s Avonds was het dan tijd voor ons tentamen. Op tien minuutjes was het geklonken en nog eens tien minuutjes later had Mr. Kamps de tentamens al verbeterd (no island-time for him). Ik kreeg mijn blad terug en ik zag een mooie 10/10 staan. Dat is al 33% van het tentamen verdiend, not bad! Het examen Fundamentals 3.3 ziet er goed uit so far.

Op vrijdag hadden we nog altijd geen internet. “Wat is een mens toch zonder internet?” rolt hier constant over alle lippen (vooral die van Lieselot). UTS (de provider) werkt nog altijd aan een oplossing, maar er zijn al geruchten dat het tot midden volgende week zal duren. Op vrijdag zijn we dan maar langs gegaan bij Desi om de laatste afspraken vast te leggen. Het is nu definitief: we gaan twee voormiddagen op het KAP stage lopen en één volle dag op het NAAM/Avila stage lopen. De rest van de week wordt ingepland met lessen en het voorbereiden ervan (en ook het eiland verkennen, maar dat was jullie al opgevallen denk ik). In de namiddag brachten we een bezoekje aan Punda om onze stageplaatsen te regelen, aangezien we dat nu zelf moeten doen. Ik ging langs bij het NAAM en Lieselot ging langs bij Rif Fort (aangezien Avila niet antwoordt). Mr. Ansano, de directeur van het NAAM, is op vakantie, dus mijn afspraken zullen nog eventjes moeten wachten, terwijl bij Lieselot de directeur van de spa niet aanwezig was. ’s Avonds gingen we (Lieselot, Stephanie, other Stephanie, Edris en ik) nog iets drinken in Rif Fort. Overdag is het er al gezellig, maar in het weekend heb je daar ’s avonds live bands die komen optreden, wat de sfeer alleen maar beter maakt! Als je dan nog eens cocktails geeft aan special prices, dan is er niemand die klaagt!

Om onszelf wat af te leiden van de no-internet-party zijn we op zaterdag naar Jan Thiel (een strand helemaal aan de andere kant van het eiland) vertrokken. We zaten te wachten aan de bushalte, maar na een klein half uur “Busje komt zo” in mijn kop te hebben, gaf ik het op. Geen bus in de verste verte te zien. Noaly zat ook te wachten, want zij moest naar de dokter, dus ze had een vriendin gebeld om te vragen of ze haar wilde brengen. Melesa stond even later al aan de bushalte en bood ons aan om ons naar Otrabanda te brengen waar we dan een andere bus konden nemen. In de auto bleek direct dat zij ook een heel vriendelijk meisje was. Ze is momenteel aan het werken, want volgend schooljaar wil ze in Nederland gaan studeren om leerkracht Engels te worden. Wie weet komen we haar nog wel tegen? Uiteindelijk was het rond 11u dat we in Jan Thiel aankwamen (hoe ze dat hier doen, zo lang onderweg zijn op zo een klein eiland, het blijft mij een raadsel). Jan Thiel was duidelijk in een betere buurt gelegen dan de andere stranden. Alle rijke stinkerds wonen hier en dat is er aan te zien. Huizen met pools en zicht op zee, expensive cars, … Het strand was ook duidelijk meer op toeristen gericht. In vergelijking met Mambo was het wel vrij klein en niet de moeite om het extra uur onderweg te zijn. Er waren ook wat minder restaurants en winkeltjes, dus aan het strand liggen was ook de enige optie die je daar had. Al bij al was het toch leuk, want het was zeer ontstressend (en er was wifi). Raar eigenlijk… Als je tussen de palmbomen in het zand zit met zicht op zee, dan kan je op internet, maar op een universiteit niet. Ze willen hier gewoon dat we naar het strand gaan!

Toen we ’s avonds terugkwamen hingen er op de hele campus “posters”. No internet party tonight. Geen internet hebben is dan toch goed voor één ding: we kunnen eens socializen, want iedereen komt buiten. Om 19u was er eerst een vergadering van de Campus. Wij dachten dat we niet moesten gaan, maar iets na zeven werd er al op onze deur geklopt (hard geklopt, zacht geklopt). Merelyn zei dat we moesten komen. Al bij al hebben we daar 5 minuten gestaan, want als de vergadering in het papiaments wordt gevoerd, dan zijn er duidelijke problemen voor ons. Samen met Thomas (een Nederlander die hier nu al 8 maand studeert), hebben we dan maar wat gebabbeld en nieuwe vrienden gemaakt. Brian, Christian, Patrick, Timothy, … Allemaal nieuwe mensen leren kennen, het was echt leuk. Daarna werd er wat muziek opgezet en Innovation (het winkeltje) haalde zijn drankjes en hot dogs boven om alles nog gezelliger te maken. De avond werd uiteindelijk afgesloten met een partijtje poker dat door de “Belgian Pro” (*kuch* zij zeggen dat, ik voel mij nog altijd een dikke amateur) werd gewonnen. Noaly en Thomas waren ons ook nog komen vragen (uit naam van Melesa) of we op zondag naar Blue Bay wilden. Who would say no to the beach?

Zo gezegd, zo gedaan. Om 14u de volgende dag stonden we gepakt en gezakt klaar om naar het strand te gaan. Spijtig dat ik op Jan Thiel in slaap was gevallen en ik mij dus niet voldoende had ingesmeerd. Als een kreeft kwam ik toe op het strand en ik kon mijn bruin kleurtje dus niet onderhouden vandaag (het doet al genoeg pijn). Ik ben wel in het water geweest en ik heb enkele leuke onderwaterfoto’s genomen met mijn handige camerabag die ik heb gekregen voor ik vertrok (waarvoor dank). Alweer een mooi strand gezien vandaag, we gaan op den duur niet meer weten naar welk strand we terug willen gaan. Melesa, Noaly en Thomas blijken daarenboven ook nog eens heel leuke mensen te zijn (Melesa heeft zelfs dezelfde droge humor als ik.. ik heb eindelijk iemand gevonden die met mijn dwaze mopjes kan lachen), dus het was een zeer geslaagde dag, die werd afgesloten met een lekker ijsje van Baskin Robbins (en als ik zeg lekker, dan bedoel ik echt LEKKER). Eénmaal terug op de Campus hadden we nog altijd geen internet, maar dat hadden we wel verwacht.

Omdat we op zondag nog altijd geen internet hadden, besloten we om eens uit te slapen op maandag. Om kwart na negen kwam ik uit mijn bed gerold, maar het duurde tot kwart na elf voor ik eigenlijk echt wakker was. De dag ging traag voorbij, want we hadden niet veel te doen. We gingen wat druk zetten bij Merelyn en bij iedereen die we tegenkwamen eigenlijk. “Hé, weet je het al, er is geen internet op de campus”. Ik denk dat ze die Belgen hier toch soms grote zagen moeten vinden. Na de middag zijn we onze verlengd verblijf gaan aanvragen, zodat we hier tot in mei mogen blijven (anders zou het al gedaan zijn met het feestje op 25 april en ik wil jullie graag nog wat langer pesten met foto’s). Toen we buitenkwamen bij Elica (van student affairs), was het internet blijkbaar terug. Zou al ons gezaag toch iets opgeleverd hebben? Volgende keer eens testen (al hoop ik dat die volgende keer er niet komt).

Zo, dat was het dan alweer voor deze week. Ik hoop dat ik jullie nu wat vaker hoor, want het was een lange week! Spera na tende bosonan pronto!

Geschreven door Michiel

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.