Dag lieve ploppertjes allemaal! Het is alweer lang geleden dat mijn avonturen online kwamen. Dit is natuurlijk het gevolg van een overvol schema, gecombineerd met island time. Maar het lange wachten heeft zijn vruchten afgeworpen, want ik kom jullie alweer ambeteren met een heleboel nutteloze weetjes en avonturen! Mijn verhaal begint toen Magalie vertrok.
Bon dia tur hende!
Welkom bij mijn allerlaatste blogpost vanuit het prachtige Curaçao! Vanaf volgende week geef ik de fakkel weer door aan Michiel omdat mijn tijd op het eiland er helaas bijna opzit. We gaan verder waar we vorige keer stopten: hét evenement van de trip, zwemmen met dolfijnen!
Hey allemaal, ‘t is alweer tijd voor de (ongeveer) wekelijkse blog! En aangezien ik Michiel hier nog steeds mag vergezellen, blijft de blog-duty voor mij! We hebben weer een heleboel gedaan deze week, dus houd jullie maar klaar!
Maandagmiddag moest Michiel om 3u naar de les, en aangezien we nog veel te doen hadden, liep onze wekker best vroeg af. Om 8u stonden we al aan Chobolobo, de enige echte Curaçao of Curaçao liquor factory. De rondleidingen hier zijn self-explanatory; je loopt gewoon een fabriekshal in en volgt de geschiedenis van de oprichters samen met de geschiedenis van de Curaçao likeur. Wisten jullie trouwens dat die niet enkel in het blauw gemaakt wordt? Hier produceren ze ook rode, groene, doorzichtige en gele. Blijkt dat de kleur er natuurlijk helemaal niet toe doet, al deze verschillende kleuren worden puur voor esthetische redenen gecreëerd; op die manier zien de cocktails er niet allemaal blauw uit hé! De rondleiding was heel interessant, en is een grote aanrader voor iedereen die naar het eiland komt. Op het eind van de tour kom je in de giftshop en mag je proeven van de verschillende likeurs. Het was nog vroeg, maar toch konden we een klein testje niet laten. It’s 5 o’clock somewhere, right? Ik besloot ook om enkele flesjes Blue Curaçao mee te nemen als souvenirs en om thuis uit te delen. Deze versie is toch net iets beter dan de Bols van thuis en wat is nu beter om mee te nemen dan letterlijke Curaçao likeur? ?
“Bon bini na Kòrsou” waren ongeveer de eerste woorden die ik te horen kreeg toen mijn vliegtuig landde in Curaçao. Ik haastte me van het vliegtuig, vloog door de douane, griste mijn bagage van de band en rende naar de fontein (aka. our meeting point) om dan… tot de conclusie te komen dat Michiel er nog niet was. Die island time zit er dus al goed ingebakken! Na een minuutje of 10 kwam hij dan op ’t gemakje afgewandeld en was het een superblij weerzien! Omdat het tijdens mijn bezoek toch ook echt vakantie is voor Michiel, heeft hij met plezier de blogpost-duty aan mij overgedragen (tradities zijn er immers om in ere te houden!). Ik kan wel al beloven dat het een lange wordt, want we hebben enorm veel gedaan de afgelopen week! Off we go!
Na het lange wachten van de voorbije weken is het eindelijk zover: ik ben terug legaal, Ik ben sans-papier af, ik mag mij opnieuw onder de grijze mensenmassa rekenen, I am free (en nee, ik heb geen sok gekregen daarvoor). Het begon een beetje op een aflevering van Thuis te lijken, met heel wat plot twists en wat mensen op de immigratiedienst die even goede acteerprestaties neergezet hebben als de cast van Thuis, maar ik heb dan toch die stempel in dat boekje staan. We gingen dinsdag naar de immigratiedienst en op een half uurtje was de zaak al rond. Zo lang duurt dat dus. Bij deze kunnen jullie er dus zeker van zijn dat ik het land uit mag en dat ik jullie nog lang ga kunnen ambeteren in ons Belgenlandje.