Eindelijk, het heeft lang genoeg geduurd, maar we mogen onszelf terug onder de levenden rekenen. Vorige week woensdag is het internet uitgevallen hier op school en na enkele lange dagen (ja, ik mis jullie allemaal.. De één met elke kogel tot nu toe en de ander mis ik gewoon echt) kunnen we eindelijk terug contact hebben met de andere kant van de wereld. Tijd dus om al mijn avonturen van de afgelopen week eens neer te schrijven.

Jaja, vandaag ben ik hier al 3 weken. Aan de ene kant denk ik soms dat ik hier nog maar net ben, maar aan de andere kant denk ik dan dat ik hier al maanden ben. De kou in België lijkt al zo ver weg, maar ik ben nog niet helemaal aangepast aan het leven hier, hoewel het goed begint te komen. Deze week stond vooral in het teken van de stage in orde krijgen, dat was een prioriteit voor ons. Het begon op maandag, met het bezoek van Mevr. Meysman. Tegen vrijdag was alles al zo goed als in kannen en kruiken. Ik had een afspraak met Desi geregeld om 10u. Ze had al samen gezeten met Mevr. Meysman en er waren al enkele afspraken gemaakt. Het belangrijkste punt is dat onze stage herleid is naar 2 dagen in de week, in plaats van 4 (what a relief). Een tweede punt is dat onze stage loopt tot 8 mei. Op die manier hebben we toch nog iets aan onze extra weken die we geboekt hebben en zijn we dus volledig vrij om te gaan en staan waar we willen vanaf 8 mei. Dus bij deze: jullie weten het als eerste, want Artevelde is nog niet op de hoogte van deze beslissingen, aangezien we nog enkele kleine details moeten vastleggen (zoals onze stage bij het NAAM/Avila).

Hier ben ik weer met meer weer! Het is nog altijd warm, ongeveer zo’n 30° met een zomers briesje. Na de middag wordt het licht bewolkt, maar de temperaturen zullen de hoogte ingaan. Let op, omdat we omgeven zijn door water, kan het zijn dat de warmte zeer drukkend en vochtig is. Tijdens de nacht koelt het amper af, dus laat zeker je ventilator aanstaan. Tot zover de zever aan het begin van mijn bericht (wees gerust, er volgt nog zever genoeg). Zoals jullie hier wel uit kunnen afleiden, vind ik het hier nog altijd superwarm! Het is leuk om in de zon te zitten (liever dat dan sneeuw), maar soms is het toch echt iets té! Ik weet het, voor de achterblijvers lijkt dit echt een luxeprobleem.. And to be quite honest, dat is het ook! Maar ik zal over andere dingen praten, zodat jullie niet te jaloers moeten worden.

T-minus 16 weeks. Niet dat ik aan het aftellen ben, want ik amuseer mij hier best goed, maar de eerste week zit erop. En wat voor een week was dat ook?! Van Pier naar Pol vliegen, afspraken vastleggen, weinig concreet regelen, nieuwe afspraken vastleggen, opnieuw weinig concreet regelen, de eerste lessen volgen, … Het was een heel gedoe! Al goed dat we het weekend hadden om er eens van te bekomen. Jullie weten al hoe zaterdag voor ons was, maar op zondag was er toch opnieuw een avontuur vastgelegd. Het was tijd voor ons eerste echte bezoek aan het strand.

Oooh, amai… Streeeeessss! Vandaag krijgen we onze punten! Al een geluk dat wij ze om 11u ’s ochtends al krijgen (beter dan 16u in België), of Lieselot zou al door haar sigaretten zitten voor de rest van de reis! Om 9u zijn we opgestaan, daarna zijn we richting de mensa getrokken voor ons ontbijt, maar we hebben meer op onze nagels gebeten dan in onze boterham. Half 10… Tijd voor nog een sigaretje voor Lieselot, terwijl ik probeer aan andere dingen te denken en niet af te tellen. Half elf, ik heb het al een uur uitgehouden, maar de stress wordt mij nu toch eventjes te veel. Dan maar een aflevering van TBBT kijken. Tien voor elf, verdorie, nog 10 minuten. Ik houd het nog wel vol (ik moet wel)! 3, 2, 1, refresh refresh, refresh!!! Lieselot slaakt een vreugdekreet, op alles geslaagd! De mijne volgt enkele seconden later, hetzelfde verhaal! Het is dus vanaf nu officieel: we zitten op de laatste rechte lijn richting ons diploma! Dat vraagt om een flesje bubbels (Martini&Rossi om precies te zijn). Life in Curaçao just got even better!