Na een heerlijke nacht in een fantastisch bed (en ook wel veel wakker worden, het moet gezegd), waren we klaar voor zowat dé belangrijkste dag van het jaar in Canada: Canada Day! Met andere woorden, hun versie van de Nationale Feestdag. Michiel en ik hadden het geluk Independence Day al eens mee te maken in
San Francisco, en het werd hier al snel duidelijk dat ze in Canada net zo patriottistisch zijn. Red & white everywhere!

We hadden op voorhand goed ons huiswerk gemaakt, en we wisten dat we vooral op Granville Island en Canada Place moesten zijn. We besloten om met de bus te gaan, en hier in het hotel vertelden ze ons dat we bus 50 op Granville moesten nemen. Handig, want dit is maar zo’n 10 minuutjes wandelen van ons hotel. Ondertussen zagen we de Christ Church Cathedral (die er eigenlijk gewoon uitziet als een piepklein kerkje) en de Vancouver Art Gallery (mooi gebouw!).

We vonden al snel waar we op de bus moesten wachten en voor we het wisten konden we al opstappen. We hadden geen Compass Card (een soort van pay as you go-systeem dat vaak gebruikt wordt in grootsteden) dus we moesten betalen op de bus. Geen enkel probleem! Tot we op de bus kwamen… Je kan namelijk enkel met kleingeld betalen. Natuurlijk hadden we tussen ons 3 misschien 2.65 dollar aan kleingeld op zak, aangezien we onze dollars nog niet veel hadden laten rollen. En hier wordt al snel duidelijk waarom gezegd wordt dat Canadezen zo enorm vriendelijk zijn. Ik vroeg aan onze buschauffeur of we ook met briefjes konden betalen, omdat we dus nog maar net aangekomen waren. Hij zei dat dat niet kon, en toen we aanstalten maakten om van de bus te stappen om te gaan wisselen, vertelde hij dat we gewoon moesten proberen om zo veel mogelijk kleingeld in te steken, en dat het dan wel ok was. Hoe lief! We kwamen samen aan ongeveer anderhalf ticket en kregen van de liefste buschauffeur ooit 3 bus ticketjes in de plaats. Dit zorgde voor een gezellige babbel voor de rest van de rit. Thank you, Rick!

We werden afgezet onder de brug aan Granville Island en Rick gaf ons ook nog even mee waar we de bus terug konden pakken. Na een laatste keer zwaaien, gingen we op weg. Canada Day, here we come! We waren best vroeg, dus konden rustig op verkenning. We kregen al snel een Canada pin en vlagje in onze handen gestopt (lees: we konden er ééntje oppikken aan het informatiepunt) en kregen een folder met wat er allemaal te doen was.

Granville Island is een heel gezellig en klein eilandje waar allerlei leuke winkeltjes gevestigd zijn. Ook de Public Market is iets wat je zeker moet gezien hebben. Het concept van de market is hetzelfde als bij La Boquería in Barcelona of Borough Market in Londen; veel eetstandjes, afgewisseld met standjes waar lokale producten verkocht werden (zeep, kunst, etc.) Vooral de fruitverkopers vielen ons direct op; ze hebben hier prachtig lokaal gekweekt fruit dat ze allemaal op piramides stapelen. Ziet er prachtig uit!

We konden een gratis button laten maken bij MAKE, een hippe winkel waar je veel gepersonaliseerde cadeautjes kan laten maken. Dat wou ik wel! Nog geen 5 minuten later liep ik trots rond met m’n Canada button opgespeld. De Canadezen zijn trouwens minstens zo patriottistisch als de Amerikanen, daar kunnen we best nog iets van leren in België.

Lunch werd pizza voor de jongens terwijl ik koos voor een taco bowl. We zaten aan de waterkant met prachtig zicht op Vancouver. Dit kon slechter… Daarna was het al tijd voor de Canada Day Parade. Die was vooral schattig, veel lokale verkopers en verenigingen die in een optocht door de straten gingen. Niet 100% wat we verwacht hadden, maar desalniettemin heel leuk.

Daarna trokken we richting het Ron Basford Park voor de officiële ceremonie. Het park ligt op een heuvel, dus dat kwam mooi uit. We namen bovenaan de helling plaats en waren net op tijd om de verwelkoming te horen. Na de organisatoren kwam een representative van de First Nation Squamish aan de beurt. Mooi om te horen wat er allemaal gedaan wordt om hen hun plaats in de samenleving terug te geven. Er volgde nog een optreden in het Squamish en toen was het tijd voor de taart. Die was oorspronkelijk enkel voor kinderen, maar iedereen mocht aanschuiven. Ik was supernieuwsgierig naar hoe zo’n stukje taart smaakt, dus schoof ik met plezier zo’n 5 minuutjes aan. De taart was nogal basis, maar heerlijk. De biscuit was erg luchtig en de botercrème zacht. Er stond natuurlijk ook een Canadese vlag op de grote taart. We genoten nog even van het zonnetje terwijl we wachtten op de Jazz Performance. Helaas bleef die maar uit, en ongeveer 20 minuten na het oorspronkelijke startuur kregen we te horen dat er een foutje in de programmatie stond. We besloten om niet te blijven wachten en richting Canada Place te gaan. Dit is de tweede locatie waar Canada Day uitbundig gevierd wordt. Normaal start daar ieder jaar een grootse Canada Day Parade, maar dit jaar werd ze kort geleden afgeschaft. Typisch, natuurlijk ;).

We besloten om te voet naar het plein te wandelen. We passeerden nog snel door de speelgoedwinkel (Hallo, nieuw spel Uno kaarten!) en kwamen toen aan een winkel met allerlei knutselgerief. Er stond een heel vriendelijke mevrouw buiten aan wie we de weg vroegen. Ondertussen kregen we een rode post-it in de vorm van een maple leaf en werd ons gevraagd om in witte stift op te schrijven waarom we Canade zo leuk vinden. Wat leuk! We schreven dat het vooral de lieve, verwelkomende mensen waren die het tot nu toe zo speciaal gemaakt hadden. Daarna plakten we onze post-it op het raam en weg waren we.

We wandelden door de haven (de Wharf) en gingen zo richting Burrard Bridge. Eenmaal over de brug (waar we trouwens een prachtig uitzicht hadden!) liepen we rustig verder richting centrum. Het was wel wàrm, dus maakten we een snelle pitstop bij Doolin’s Irish pub voor een verfrissende ice tea. Daarna trokken we richting de Vancouver Lookout, een hoge toren die 360° uitzicht geeft over de stad en omgeving. Dit is zeker een must do in Vancouver! Wat een adembenemend zicht! Ondertussen leerden we ook een paar dingen bij over de stad, dus dat was mooi meegenomen. De lift hing trouwens aan de buitenkant van het gebouw en was van glas, dus ook dat was een heuse beleving.

Na ons bezoekje aan de lookout trokken we richting Canada Place. Veel van de activiteiten waren al gedaan, maar dat was geen ramp. We besloten om bij Bellagio, een Italiaans restaurant, iets te gaan eten. Het weer werd nu wel wat frisser, maar dat kon de pret niet drukken. Toen we klaar waren besloten we om alvast een plekje voor het vuurwerk te reserveren. Het vuurwerk wordt afgeschoten vanop een schip in de baai, en er zijn bepaalde plaatsen op de pier vanwaar je ze het best kan zien. Er was ons verteld om zeker een uurtje op voorhand er te zijn, omdat het heel druk kon worden. Omdat ik nu eenmaal graag voorbereid ben, stonden we er twéé uur op voorhand. Mooi zo! J

De wind vanuit de baai was vooral frisjes voor mij, de jongens vonden dat wel ok. We hadden ook prachtige plaatsen! Helaas voor ons begon het zo’n klein half uurtje later te regenen. We zijn nu wel iets gewoon, dus besloten met z’n 3-tjes onder mijn mini paraplu te kruipen. Dit ging goed voor zo’n 5 à 10 minuten, toen begon het helaas nog harder te regenen en waaien en was het gewoon niet slim nog te blijven staan. We besloten weg te gaan en wat later terug te komen. We gingen op zoek naar een schuilplaats ergens binnen, maar aangezien de food courts al dicht waren en de rest vol zat, bleek dit moeilijker dan gedacht. Ik was ondertussen ook op zoek naar een toilet, wat nog niet zo evident bleek. Uiteindelijk stuurde een agent me in de juiste richting en terwijl ik aanschoof, zorgde Michiel voor de warme chocomelk van Starbucks en Tom voor een droog plekje. Thanks, boys!

Kort daarna trokken we terug naar de pier voor het vuurwerk en natuurlijk stond er al wat volk op onze originele plaats. Geen probleem, we zijn flexibel én onze nieuwe plaats was best nog ok. Het vuurwerk was prachtig! Een fantastische afsluiter van onze eerste echte dag in Canada. Na het vuurwerk liep iedereen terug de stad in. We volgden de massa en kwamen al snel aan ons hotel uit (opnieuw; dankjewel, Booking!).

We gingen snel naar onze kamer, relaxten nog een beetje, praatten nog wat na over de dag en kropen al snel onder de wol. Tot snel voor het vervolg!

Liefs,
Michiel, Tom & Magalie

Geschreven door Magalie De Meyer

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.