Hier is hij dan, de eerste blogpost! Na een emotioneel weekje met veel (verrassings)feestjes, afscheid nemen, tassen pakken, naar Brussel gaan (en nog eens naar Brussel gaan, want ik vind dat leuk), en nog meer tassen pakken (Jef moest er nog bij) ben ik op zondagochtend eindelijk op het vliegtuig gestapt! Het werd tijd, want ik keek er al lang genoeg naar uit om het koude België voor het warme Curaçao te wisselen.

Om half acht werd ik vergezeld door Magalie naar de luchthaven, nadat we in het Ibis hotel (echt een aanrader) mijn laatste nacht op Europese bodem hadden doorgebracht. Lieselot zat al vol ongeduld te wachten om in te checken, want de rij was echt niet lang. Iets na half acht waren onze tassen al op weg naar het vliegtuig, nu wij nog! Nog eventjes afscheid nemen van de ouders van Lieselot en van Marsie (beter bekend als Magalie) bij de “Kiss and goodbye”, erdoor willen stappen, maar uiteindelijk besluiten om nog eventjes terug te keren en toch nog een goeie knuffel te geven (en nog een sigaretje roken voor Lieselot), want het zal een lange vlucht zijn. Nog eens achteruit kijken, zwaaien, en weg zijn we!

We zaten al snel te wachten aan de gate, waar het zo mogelijk nog kouder was dan buiten (goeie voorbereiding voor een verschil van 33°C). Een beetje kletsen met Lieselot, eens bellen naar huis om afscheid te nemen, een plasje doen, een wandelingetje maken, … Het bleef precies maar duren, maar om half tien ging de douane dan toch eindelijk aan de slag en konden we onze valiezen laten checken om daarna te boarden. Uiteindelijk is het met een half uurtje vertraging dat onze Boeing 787 Dreamliner in de lucht zou hangen. Wat mij betreft, een zalig vliegtuig, ongeacht wat sommigen beweren! Enkel vond ik dat de meneer voor mij nogal ver achteruit lag en ik mijn benen bijna in mijn nek moest leggen. Ik ben er in ieder geval al atletischer op geworden. De vlucht is voorbij gevlogen (ebjem?), want ik bleek toch wel moe te zijn na die vermoeiende week en ik heb eigenlijk de hele vlucht door geslapen, net als Lieselot! Een korte tussenlanding in Aruba later stonden we plots met onze voetjes op het Curaçaans grondgebied… Nu nog binnen raken!

De douane op Curaçao deed eigenlijk helemaal niet lastig, iets waar we op voorhand voor hadden gevreesd. Snel eventjes ons studiecontract tonen en we mochten direct onze bagage ophalen. Nu nog door de laatste bagagecheck en dan zouden we aan ons avontuur kunnen beginnen! Zowel Jef als ik bleken geen dreiging voor de nationale veiligheid (grote fout denk ik, maar kom) en we mochten rustig door! We moesten eventjes wachten op Merelyn, maar we konden al direct eventjes aan de temperatuur wennen (we zijn nog altijd bezig trouwens). Uiteindelijk konden we dan toch naar de campus.. Eerste indruk? Prachtig eiland, het deed mij een beetje aan Mexico denken, maar dan met mooiere stranden en zonder mijn compagnera (maar die komt achter, dus dat is toch al iets)!

Op de campus werden we onthaald door Rebecca en yayo (zijn roepnaam, zijn echte naam kan ik nog altijd niet uitspreken). Het viel ons direct op dat iedereen hier heel vriendelijk is. Wat ons ook al was opgevallen is dat een ventilator geen overbodige luxe is. Rebecca en Yayo waren zo vriendelijk om voor ons eten bij te houden en ons tijdelijk van een ventilator te voorzien (zie je wel, vriendelijk!). Merelyn toonde ons nog snel eventjes de campus, maar aangezien het hier al om 7u donker is, hebben we er op die eerste dag niet veel van gezien.

De volgende dagen werden vooral gevuld met het proberen in orde krijgen van papieren, stagedocumenten, programma’s, etc… Iets wat niet altijd evident is. Ik dacht dat de bureaucratie in België erg was, maar ik was duidelijk nog niet in Curaçao geweest: Westerse bureaucratie en Zuid-Amerikaanse haast, de beste combinatie om dingen te regelen! Ondertussen zijn de meeste papieren wel in orde gebracht, we moeten enkel nog ons verlengd verblijf aanvragen. We hebben ondertussen onze eigen ventilator al en zijn al naar de winkel “Esperamos” geweest. Ik denk wel dat Innovation, de winkel van een student op de Campus, ons misschien meer zal zien, gewoon omdat we zelf ook al lekker lui zijn geworden! De rest van onze dagen vullen we met smalltalk en eten (niet veel speciaal dus). Het eten is hier relatief goed, hoewel ik denk dat ik soms de belgische keuken toch zal missen! Ik ben al lang blij dat het eigenlijk wel goed klikt met Lieselot, stel u voor dat ik met iemand zoals mezelf zou moeten reizen… Hoe ambetant zou dat wel niet zijn?

Vandaag hadden we een afspraak met Wim Kamps, de vakgroepvoorzitter van Engels. We hadden hem al tijdens onze dolle rush van gisteren ontmoet om onze papieren in orde te krijgen. Hij had voorgesteld om met ons een lokaal nummer op Curaçao te gaan halen voor de gsm, maar uiteindelijk heeft hij ons eens het hele eiland getoond. Door al het papierwerk waren we een beetje vergeten wat Curaçao zo speciaal maakt, zeker omdat we meer binnenkanten van kantoren hadden gezien dan dat we al palmbomen hadden gezien, maar die rondtocht van twee uurtjes heeft ons toch nog eens getoond waarom we hiervoor gekozen hebben! Je moet maar eens kijken bij de foto’s en je zal direct weten waar ik het over heb. Wat vandaag ook wel heel duidelijk werd, is dat een auto op het eiland echt een must is als je iets wil zien. We moeten dus nog eens kijken hoe we dat gaan oplossen. Na een kort bezoekje aan Kokomo Beach (waar Jef zijn eerste foto heeft gemaakt), zette Wim ons terug op school af. De middag en de avond werden gevuld met een eerste echte kennismaking met onze medestudenten. In het begin waren ze allemaal wel vriendelijk en hadden we wel wat kleine gesprekken, maar nooit iets echt concreet. Vandaag hebben we wat meer mensen leren kennen en ’s avonds ben ik zelfs al mee gaan voetballen (of toch iets wat er bij mij voor moest doorgaan… Vollen tjoep vooruit!).

Voila, dat was het zo een beetje voor de eerste dagen! Ik zal de komende dagen wel nog eens een update geven, want er staat al opnieuw veel gepland! Woensdag gaan we naar onze eerste les en krijgen we onze punten, vrijdag gaan we naar onze stageschool om eens kennis te maken en dit weekend gaan we naar Otrabanda (het centrum) met enkele medestudenten! Ik zal dus opnieuw veel te vertellen hebben dan!

Tende bo despwes, amigunan!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.