Oooh, amai… Streeeeessss! Vandaag krijgen we onze punten! Al een geluk dat wij ze om 11u ’s ochtends al krijgen (beter dan 16u in België), of Lieselot zou al door haar sigaretten zitten voor de rest van de reis! Om 9u zijn we opgestaan, daarna zijn we richting de mensa getrokken voor ons ontbijt, maar we hebben meer op onze nagels gebeten dan in onze boterham. Half 10… Tijd voor nog een sigaretje voor Lieselot, terwijl ik probeer aan andere dingen te denken en niet af te tellen. Half elf, ik heb het al een uur uitgehouden, maar de stress wordt mij nu toch eventjes te veel. Dan maar een aflevering van TBBT kijken. Tien voor elf, verdorie, nog 10 minuten. Ik houd het nog wel vol (ik moet wel)! 3, 2, 1, refresh refresh, refresh!!! Lieselot slaakt een vreugdekreet, op alles geslaagd! De mijne volgt enkele seconden later, hetzelfde verhaal! Het is dus vanaf nu officieel: we zitten op de laatste rechte lijn richting ons diploma! Dat vraagt om een flesje bubbels (Martini&Rossi om precies te zijn). Life in Curaçao just got even better!

Na de beste ochtend die we ons die dag konden inbeelden was het tijd om ons klaar te maken voor onze eerste les hier in Curaçao. Integrated Skills 3.3, gegeven door de sympathieke Amerikaan Frank Man. De cursus is een beetje een mengelmoes van vanalles en nog wat. Op twee uur tijd gaan we van speaking naar collocations en zo gaan we naadloos over naar reading wat op zijn beurt dan weer overvloeit in een opsomming van onze eerste taakjes. Het is vooral inhalen dat we moeten doen, want de lessen waren al een 4-tal weken bezig voor we hier toekwamen. Aangezien er maar 7 weken in een lesblok zitten en er dan tentamens zijn, spreekt het voor zich dat we zo snel mogelijk moeten inlopen. Gelukkig is het niveau hier niet té hoog. Het is hoger dan ik had verwacht, maar nog steeds makkelijker dan in België, vind ik. Er zijn wel wat verschillen, maar we hebben al voor hetere vuren gestaan (hoewel het hier wel heet genoeg is).

Op donderdag hadden we dan al direct onze tweede les, want net zoals Jef, vliegen wij erin, patat! De tweede les werd gegeven door Wim Kamps, de vakgroepvoorzitter die ons eerder in de week al op sleeptouw had genomen. Na een vertraging van 20 minuten (we leven hier in “island time”), begonnen we met onze eerste les Fundamentals 3.3, wat vooral grammar omvat. “Tacere, timere, debere”… Wat is dat hier allemaal, ik begrijp er niets van! Wim Kamps geeft in deze cursus een korte inleiding op het Latijn, zodat de studenten zien waar hun taal, het Papiaments, vandaan komt. Het lijkt er dus op dat ik mijn “Ik maak een taak Latijn”-skills nog eens ga mogen bovenhalen, maar het zal van deze keer niet voor Tom zijn, maar voor mezelf! Gelukkig duurt dat Latijn niet te lang en gaan we snel over naar de geliefde sentence analysis. Maar herhaling is de sleutel tot het onder de knie krijgen van leerstof, dus het is welkom! De les verloopt verder goed, maar wat me echt stoort zijn de lesuren hier. De mensa (het restaurant) is open van 5u tot half 7, terwijl de lessen lopen van 5u tot 7u. Ik ben dan misschien een heel simpele jongen, maar zelfs ik zie het probleem hier. Gelukkig maken de docenten er geen probleem van als we eerst ons diner gaan halen.

Vrijdag was een beetje een “verloren dag”. We hebben niet veel gedaan toen. De les die we vandaag gepland hadden is op vraag van de leerlingen permanent verzet naar dinsdag. Bij gevolg hebben we onze vrije dag nu op vrijdag (hoe toepasselijk) en niet op dinsdag. We hebben onze tijd dan maar nuttig proberen besteden door onze taakjes te maken, hoewel daar echt heel weinig van in huis kwam. Na 4u werken heb ik toch “al” de helft gedaan… Ik begin die “Island time” hier precies al over te nemen. ’s Avonds is het dan tijd voor een nieuw partijtje voetbal. Je zou er van verschieten hoe lastig dat is bij 30°C. Maar het is goed voor de lijn zeg ik dan maar tegen mezelf (hoewel ik nog altijd denk dat een cirkel toch ook een lijn is). Na het voetbal was ik afgepeigerd (die mannekes hier hebben daar geen last van precies), dus ik ging in mijn bed kruipen, maar de finale van het Tumba Festival dacht daar anders over. Het Tumba Festival is hier het grootste evenement op Curaçao, maar ik weet er nog altijd het fijne niet van. Het heeft iets met carnaval te maken, zo ver ben ik al. Iedereen die op de campus leefde, zat voor de tv gekluisterd die in de recreatiezaal staat en de speakers stonden “vollen bak”. Daar ging mijn nachtrust! Op de campus mag er in het weekend tot 2u lawaai gemaakt worden en bij gevolg heb ik dan ook zo lang wakker gelegen en mee geluisterd naar het Tumba Festival. Spijtig dat ik niet zo kan uitslapen zoals mijn medecampussenaars dat kunnen, de warmte laat het voorlopig nog niet toe (en de tropische regenbui deze ochtend was ook luid genoeg om een dove kwartel te wekken). Ik zal dus nog wat gewend moeten worden aan de campusregels, want ik kan in het weekend elke avond in stereo luisteren naar muziek. Alleen spijtig dat mijn buren niet tegelijk dezelfde muziek opzetten, waardoor mijn stereo niet zo synchroon loopt als ik het zou willen!

Zaterdag was een dag waar zowel Lieselot als ik naar uitkeken. Edris, een heel sympathiek meisje, had beloofd ons mee te nemen naar Otrabanda (het centrum van de stad). Om 1u waren we er klaar voor en namen we een busje. Ik zeg wel degelijk “busje”, want onze oude Nissan was ongeveer even groot. Er is plaats voor een goeie 7 man in zo een busje. Die komen hier om de haverklap voor bij gereden. Al wat je moet doen is je hand opsteken en ze stoppen. Je betaalt 2,5fl (€1,25) en ze nemen je mee tot in de stad. Eenmaal aangekomen in het centrum vallen de gekleurde huisjes langs de kade ons direct op. Er is het meeste te doen in Punda, dus dat is dan ook waar wij naartoe gaan. Om daar te raken, moeten we eerst een pontonbrug over. Raar, zo een brug die mee beweegt met de deining van het water. Edris toonde ons enkele mooie plekjes in de stad, waar we prachtige foto’s konden nemen. Zo nam ze ons onder andere mee naar het Curaçao-teken en het Dushi-teken. Dushi wordt hier in het rond geslingerd en betekent zoveel als schatje. Daarna zijn we enkele winkeltjes gaan bezoeken (en ik heb misschien al een paar souvenirtjes, wie weet) en heeft Lieselot een tussenstop gemaakt in de McDonalds (ik denk dat Lieselot de belgische keuken toch wel mist). Daarna zijn we terug richting de pontonbrug gestapt om aan de andere kant nog iets te gaan drinken in het Rif Fort, een prachtige locatie waar we zeker ’s avonds nog eens terugkomen als er bandjes spelen.

Nadat we iets gedronken hadden was het tijd om terug te keren richting Campus. We namen opnieuw de befaamde busjes en stapten iets vroeger af om eerst nog eens naar “Centrum” te gaan, een winkelcentrum op een grote vijf minuten stappen. Ze verkopen hier belgische en nederlandse producten, ideaal dus om eventuele eerste heimwee naar België al direct de kop in te drukken met een ferme fles sprite! Daarna zijn we samen met Edris gaan eten in de mensa en niet veel later kwamen we Sergio en Stephanie tegen. We werden direct in het vriendengroepje opgenomen. Sergio nodigde ons dan uit om Monopoly te spelen in de studeerkamer (de enige ruimte met airco die in het weekend open is). Even een wijsheid van Sofie: wist je dat de naam Monopoly is afgeleid van het feit dat je moet proberen om alle straten op te kopen en zo een monopolie probeert te vestigen? Wel, Sofie wist dat niet! We zijn tussendoor ook eens naar de Carnaval Jump-in gaan kijken op straat, een voorbereiding op het echte carnaval dat hier binnenkort doorgaat. Ik ben er al benieuwd naar. Met een “chill”-eke (bier uit Aruba) en wat Smirnoff hebben we de avond verdergezet terwijl enkelen rijker werden en anderen hun geld langs deuren en ramen buitensmeten (ik was vooral goed in dat laatste). Ik ben trouwens echt blij dat we Edris, Sergio en Stephanie hebben leren kennen, het zijn allemaal “dushi’s” van mensen!

Voila, dat was het dan alweer! “insert aaawwwww here” Ik ga jullie binnenkort ook weer jaloers maken, want morgen gaan we met Edris, Sergio en Stephanie naar Kokomo Beach (foto’s volgen). We hebben ook contact gelegd met een Nederlandse stagaire die hier nog niemand kent en dus meegaat naar het strand. Hou de blog dus in de gaten, want mijn dolle avonturen zullen er snel genoeg terug op komen!

Geschreven door Michiel

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.