Vandaag ging onze wekker dus om half 6 af, want we wilden de zonsopgang zien vanop Sunrise Point. Na ons snel-snel klaar te maken sprongen we in de auto richting Sunrise Point. Ook dit ligt superdicht bij de parkingang. Het was nog zodanig vroeg dat er zelfs niemand in het betaalhokje zat. Het Visitor Center gaat maar om 8u open, en de entrance boots ook, denken we. We konden alleszins vlot tot aan de parking van Sunrise Point rijden. Daarna volgde nog een korte klim naar het uitkijkpunt en al snel hadden we een goed plekje veroverd, er stond namelijk al best veel volk de zonsopgang op te wachten.

Mijn wekker liep vanochtend de eerst keer af om half 7, zodat ik Michiel zijn medicatie kon geven. Dat ging goed! Hij viel als een blok terug in slaap, en zelf kon ik ook nog eventjes verder snoozen. Ik had mijn wekker namelijk om half 9 gezet, want er moest nog redelijk wat gedaan worden voor we konden vertrekken.

Na maanden van plannen was het dan éindelijk zo ver; vandaag stond het Disneyland Resort in Anaheim op onze agenda! Joepie!!! Zoals de meeste onder jullie waarschijnlijk wel weten, ben ik een grote Disney fan. Het spreekt dan ook voor zich dat ik een bezoekje aan het allereerste, originele Disneyland park niet kon laten liggen tijdens onze California Roadtrip. Gelukkig is Michiel ook fan, en kent hij mij ondertussen ook al goed genoeg om te weten dat dit heel belangrijk voor mij was! Dit deel van onze reis was dan ook zowat het eerste dat gepland werd. Uiteindelijk beslisten we om 3 dagen in het park te vertoeven (Kleine head´s up; dat betekent dus dat de volgende 3 posts ook over The Happiest Place On Earth zullen gaan!) en de parkhopper-optie aan onze tickets toe te voegen. Voor de leken onder jullie (verstaanbaar, niet iedereen kan zo’n Disneyliefhebber zijn); dit betekent dat we op één dag verschillende parken kunnen bezoeken. Dat is vooral handig als één park vroeger dicht gaat dan het andere, of als je tussendoor verschillende attracties wil doen die in meerdere parken verspreid liggen. Dit lijkt mij wel voldoende achtergrond info, de rest van de uitleg krijgen jullie later. Off we go!

Om half 1 ging de wekker dan om Michiel zijn medicijnen te geven. Hij voelde zich wel ok. Daarna snel weer wat proberen slapen (pfff; het was er wàrm – ook al koelt het er ’s avonds echt snel af, die warmte zit natuurlijk binnen) om dan om half 7 de volgende dosis te geven. De ‘echte’ wekker ging vandaag af om 8 uur.

Vandaag was het gelukkig tijd om Fresno in onze achteruitkijkspiegel te laten. Het is inderdaad zo dat het een goede stopplaats is tussen Yosemite en Sequoia (afstandsgewijs dan), maar ik zou misschien toch een ander hotel aanraden. Of, misschien nog beter, om door te rijden tot in Tulare. Dat is zo’n 50 minuutjes verder rijden, maar het ziet er heel leuk uit én het is ook alweer 50 minuten dichter bij Sequoia. Over afstanden gesproken, we moesten slechts 1.5 uur rijden naar de ingang van het park, dus dat was écht niet veel.