Om half 1 ging de wekker dan om Michiel zijn medicijnen te geven. Hij voelde zich wel ok. Daarna snel weer wat proberen slapen (pfff; het was er wàrm – ook al koelt het er ’s avonds echt snel af, die warmte zit natuurlijk binnen) om dan om half 7 de volgende dosis te geven. De ‘echte’ wekker ging vandaag af om 8 uur.

Vandaag ging de wekker dus om 6 uur. Michiel besloot om mee op te staan. Al snel zaten we op ons terras geïnstalleerd (ah ja, wat is anders het nut om een terras met zo’n prachtig uitzicht te hebben?). Ik had er gisteravond even over getwijfeld om toch naar het groot uitkijkterras te gaan (ook wel bekend als ‘John Wayne Lookout’, maar besliste toch om op mijn eigen terrasje te blijven. We hadden een prachtig zicht op de zonsopgang, dit hotel was z’n geld meer dan waard! Plots was er wel iemand die het nodig vond om ergens te gaan zitten waar dat officieel niet mocht, en die plaatste zich knal in ons gezichtsveld en werd zo een silhouet tegen de zon. Dat was minder… Ik begrijp gerust dat die dat een perfecte locatie vond om van de zonsopgang te genieten, maar dat zijn de daarvoor voorziene plaatsen ook. En dat hij snel een foto zou willen nemen, tot daar aan toe. Maar hij bleef echt zitten tot het spektakel bijna gedaan was, en dat was toch wel een beetje jammer… Nuja, we lieten het niet aan ons hart komen en genoten met volle teugen. Met Michiel ging het trouwens ook best goed! Om half 7 kreeg hij dan zijn pilletje en tegen 10 voor 7 kropen we nog even onder de wol (nuja, lakens dus).

Mijn wekker liep vanochtend de eerst keer af om half 7, zodat ik Michiel zijn medicatie kon geven. Dat ging goed! Hij viel als een blok terug in slaap, en zelf kon ik ook nog eventjes verder snoozen. Ik had mijn wekker namelijk om half 9 gezet, want er moest nog redelijk wat gedaan worden voor we konden vertrekken.

Die wekker was er natuurlijk supersnel. Ik maakte Michiel eventjes wakker om hem zijn volgende dosis medicijnen te geven, waarna hij prompt weer in slaap viel. Goed zo, de dokter had namelijk veel rust voorgeschreven. Ikzelf begon aan mijn dag. Ik sprong snel in de douche en schreef een briefje voor Michiel dat ik boodschappen gaan doen was. Ik sloop heel zachtjes buiten en kon eraan beginnen.

Vandaag ging onze wekker dus om half 6 af, want we wilden de zonsopgang zien vanop Sunrise Point. Na ons snel-snel klaar te maken sprongen we in de auto richting Sunrise Point. Ook dit ligt superdicht bij de parkingang. Het was nog zodanig vroeg dat er zelfs niemand in het betaalhokje zat. Het Visitor Center gaat maar om 8u open, en de entrance boots ook, denken we. We konden alleszins vlot tot aan de parking van Sunrise Point rijden. Daarna volgde nog een korte klim naar het uitkijkpunt en al snel hadden we een goed plekje veroverd, er stond namelijk al best veel volk de zonsopgang op te wachten.