<<Deze blog zit vast in de post en wordt nog geschreven>>
Nieuwe dag, nieuwe avonturen. Vandaag is Sofie, de zus van Tom, jarig. Sofie is ook aan het rondtrekken in Cuba, maar doet de omgekeerde richting. Wij gaan vandaag naar Trinidad, waar zij ook is. Dat moet dus gevierd worden! Missie van de dag: taart zoeken voor Sofie! Makkelijker gezegd dan gedaan op zondag. We vragen de in onze casa ook eens de weg naar de bank, aangezien de fondsen op een laag pitje staan. Claudia vertelt hoe we de bank kunnen bereiken: “op de calle principal aan het bronzen standbeeld naar links”. Tom en ik moeten eens goed lachen, terwijl Magalie beseft dat we haar gisteren goed hadden liggen. Sorry Magalie! (a)
Alweer een nieuwe ochtend in het prachtige Cuba! De vogeltjes fluiten, de zon schijnt door de raampjes en … geen airco? Blijkbaar een probleempje met de elektriciteit. Geen probleem voor ons. De kamer is toch nog fris genoeg. We proberen ons recht te hijsen uit ons bed en merken dat het wonderwel lukt na onze toch van gisteren. We denken wel nog eens aan Alexis, maar minder dan hij liet uitschijnen. Tom is de eerste om in de badkamer te gaan (lekker donker zo zonder elektriciteit). Nog geen twee minuten later staat hij al terug buiten. “Euhm.. Er is geen water”. Oei, geen douche dan maar. Mirtha komt ons al snel vertellen dat er inderdaad een probleem is met de elektriciteit. Ze doet er alles aan om het op te lossen, maar het lukt toch niet voor we vertrekken. We pikken nog een ontbijtje mee voor onze lange tocht, bedanken Mirtha en dan zijn we klaar voor één van de langste ritten van de reis. Eindbestemming Cienfuegos, met een tussenstop aan de varkensbaai.
Vandaag stond er een klassieker op het programma: paardrijden in Viñales. Michiel en ik wilden vorig jaar heel graag paardrijden in Bryce Canyon, maar hij werd toen zodanig ziek dat dat onmogelijk kon doorgaan. We waren dus des te enthousiaster toen we zagen dat je de Viñales vallei best te paard bezoekt.
Na enkele fantastische dagen in Havana is het vandaag tijd om de deur van casa Guantanamera achter ons dicht te trekken en het avontuur tegemoet te gaan. Dat avontuur begint al direct in de badkamer als we cucaracha numero tres spotten. Waar blijven die toch van komen? We weten het niet, maar we hebben nu toch al genoeg huisdiertjes gehad, vinden we. We eten ons laatste ontbijt in Havana terwijl we uitkijken op ons eigen “aquarium” (zo een lichtbak met nepvissen, but hey, het is wat het is). Nairobis komt tegen 8u naar de casa om de sleutel in ontvangst te nemen. Ze weet ons te zeggen dat er hier normaal nooit kakkerlakken zijn, en dat het komt omdat er niet gerookt werd terwijl wij in de casa zaten. Dus, voor al wie naar de casa wil komen, je mag er zeker van zijn dat het probleem opgelost wordt! Rudy is ondertussen een taxi aan het zoeken voor ons, maar dat is niet evident, want iedereen is nu op weg naar zijn werk en alle taxi’s zijn bezet.