“Bon bini na Kòrsou” waren ongeveer de eerste woorden die ik te horen kreeg toen mijn vliegtuig landde in Curaçao. Ik haastte me van het vliegtuig, vloog door de douane, griste mijn bagage van de band en rende naar de fontein (aka. our meeting point) om dan… tot de conclusie te komen dat Michiel er nog niet was. Die island time zit er dus al goed ingebakken! Na een minuutje of 10 kwam hij dan op ’t gemakje afgewandeld en was het een superblij weerzien! Omdat het tijdens mijn bezoek toch ook echt vakantie is voor Michiel, heeft hij met plezier de blogpost-duty aan mij overgedragen (tradities zijn er immers om in ere te houden!). Ik kan wel al beloven dat het een lange wordt, want we hebben enorm veel gedaan de afgelopen week! Off we go!

Na het lange wachten van de voorbije weken is het eindelijk zover: ik ben terug legaal, Ik ben sans-papier af, ik mag mij opnieuw onder de grijze mensenmassa rekenen, I am free (en nee, ik heb geen sok gekregen daarvoor). Het begon een beetje op een aflevering van Thuis te lijken, met heel wat plot twists en wat mensen op de immigratiedienst die even goede acteerprestaties neergezet hebben als de cast van Thuis, maar ik heb dan toch die stempel in dat boekje staan. We gingen dinsdag naar de immigratiedienst en op een half uurtje was de zaak al rond. Zo lang duurt dat dus. Bij deze kunnen jullie er dus zeker van zijn dat ik het land uit mag en dat ik jullie nog lang ga kunnen ambeteren in ons Belgenlandje.

Zijn we al in de helft? Echt waar? Het lijkt alsof we hier gisteren zijn aangekomen, het is echt niet normaal. Ik heb het gevoel dat de tijd hier vooruit vliegt en ik wil dat echt niet! Ik heb nog niet de helft gedaan van wat ik wil doen, maar ik zit wel al in de helft van de tijd die ik heb. Het feit dat onze weken zo bomvol zitten helpt ook niet echt. Misschien moet ik net als Lieselot eens een bucket list opstellen, dan heb ik tenminste iets waar ik naartoe kan werken. Anyway, hier volgt dan weer een relaas van de afgelopen week (ik vrees dat het wat korter zal zijn dan anders).

Is het alweer zo ver? Opnieuw een week voorbij? Amai, de tijd vliegt hier. Het lijkt alsof ik mijn vorige blogpost gisteren maar geschreven heb. Morgen zitten we al in de helft, ik kan het bijna niet geloven. Ik wil er eigenlijk nog niet te veel aan denken, want ik amuseer mij hier eigenlijk nog altijd heel goed (ook al mis ik jullie allemaal wel een beetje)! We zullen dan maar weer eens een nieuw hoofdstuk schrijven in mijn dagboek (weekboek) hier, zeker?!

Ja lap, het is officieel! We zijn sans-papiers… Toch volgens de immigratiedienst. Allow me to explain. Op dinsdag trokken we vol goeie moed en met al onze papieren voor het verlengd verblijf richting de mortiersweg, niet ver van het KAP, waar de immigratiedienst was. We kwamen binnen in een grote zaal, waar je je moest registreren. Net zoals bij de Renmans mochten we dan een papierke nemen en konden we ons gaan zetten. Het enige verschil met de Renmans is dat ik hier niet met een kilo gekapt ga buiten komen (denk ik toch). Een half uurtje later mocht Lieselot langsgaan bij de vriendelijke mevrouw om alles te regelen. Het bleek al snel dat de mevrouw er vriendelijker uitzag dan ze echt was. Er was een probleem en dus ik ging ook eens luisteren, aangezien ik in hetzelfde schuitje zat. Blijkbaar is de wetgeving veranderd en moeten we een visum aanvragen vanuit België als je wil studeren in Curaçao. Oops! Guess what we didn’t have!? Uiteindelijk konden we hen overtuigen om te bellen naar Elica, de coördinator van Student Affairs op de UoC. Na een goed kwartiertje te zitten luisteren op een ingewikkeld papiaments gesprek (ik begreep er de ballen van), kregen we dan toch te horen dat we onze aanvraag mochten indienen. Elica was niet op de hoogte van de verandering in de wetgeving en de immigratiedienst op de luchthaven blijkbaar ook niet, anders waren we niet in het land binnen geraakt. Anyway, waar het op neer komt: we hebben onze aanvraag ingediend en we hebben momenteel een papiertje waarop staat dat de aanvraag is ingediend, maar dat dit ons niet het recht geeft om op Curaçao te verblijven. Ik kan dus zeggen dat ik minstens een weekje als illegaal heb geleefd. Laat ons nu hopen dat de aanvraag wordt goedgekeurd (met mijn strafblad kan dat nog eens voor problemen zorgen).