Under the sea
Under the sea
Darlin’ it’s better
Down where it’s wetter
Take it from me

Ok, het is misschien iets van Disney, maar het is de beste beschrijving voor de dag die komt. Vandaag staat Sea World op de planning. Wat shows meepikken, attracties doen en dan misschien nog eens naar het strand erna (want ja, die 4 bikini’s van Magalie moeten toch ooit eens gebruikt worden). Na een zalige nacht gaan we op ons gemakje richting downtown San Diego en een klein half uurtje later staan we voor de poort van Sea World. Nog snel eventjes aanschuiven voor ons ticket en daarna zijn we er klaar voor! Terwijl we staan aan te schuiven, zien we wel nog een deal op de schermen passeren. Voor $30 extra kan je een hele dag om het uur een maaltijd en een drankje in de restaurants halen, mag je iedereen voorsteken in de rij en krijg je ook priority seating voor alle shows. Voor één van de eerste keren denken we dat die deal echt wel een deal is en we nemen dus elk zo’n pakketje. En laat ik het jullie nu al zeggen: het is het zeker waard, die $120 in plaats van $90.

Niet veel later staan we al bij onze eerste stop: een photopass-fotograaf. Dat zijn fotografen van het park zelf die jouw foto’s nemen en jij kan die dan achteraf kopen. Ze staan ook altijd op goede plaatsen, dus ideaal om onze fotoverslaving tegemoet te komen. We krijgen ons pasje voor de rest van de dag en op het einde kunnen we twee gratis foto’s halen (nog zo’n voordeel van dat premium ticket). Net door de poort komen we nog zo’n fotograaf tegen. Dat was dan ook wel direct de laatste van de dag. In Disneyland hebben ze er wel meer, maar niet getreurd, onze ride pictures kunnen we ook op dat kaartje zetten.

Onze eerste officiële stop is de Sea Lions Live. Onderweg daar naartoe komen we nog een vriendelijke medewerker tegen die ons bijna overtuigd om een knuffel te proberen winnen. Al wat we moeten doen is $3 betalen en proberen en kort parcours te doorlopen. Wel, “parcours”… Je moet op zo een doorhangende ladder kruipen en het einde halen. Als hij het doet, ziet het er supermakkelijk uit, maar het is toch moeilijker dan het lijkt. Na een kort babbeltje lopen we dan snel verder, want anders missen we onze eerste officiële stop al direct. We komen net op tijd aan en gaan ons direct bij die reserved seating zetten (we halen al direct voordeel uit dat ticket, want er waren toch al veel plaatsen bezet). De show bestaat uit een aaneenschakeling van parodieën op bestaande tv-shows. So you think you can dance, ultimate survivor, … Ze passeren allemaal de revue, terwijl de zeeleeuwen trucjes doen samen met hun trainers. Nog een laatste applausrondje en de eerste topper van de dag zit er al op!

Tijd dus om naar andere avonturen op zoek te gaan! Het is ondertussen al rond de middag, dus de voordelen van onze pass kunnen we al direct gebruiken! De eerste maaltijd van de dag bestaat uit een flatbread voor mij en frietjes met chicken tenders (nuggets gelijk wij zeggen) voor Magalie! Makkelijk zeg, gewoon bestellen, bandje scannen en doorlopen! Ze zouden dat overal moeten hebben! Na onze korte lunchpauze zijn we helemaal klaar om naar Shamu te gaan! Shamu, you ask? Wel, Shamu is de naam die veel van de orka’s in Sea World al hebben gehad! Met andere woorden, we gaan alle dierenrechtenactivisten onder jullie kwaad maken, maar wij gaan toch naar de show gaan kijken. Je bent hier maar één keer, toch? Besides, ons lijkt het alsof de dieren toch allemaal vrij goed worden verzorgd! We gaan ons opnieuw in de reserved seating zetten en maken ons klaar voor de show van ons leven. En wat een show. Hij is echt fantastisch! Orka’s zijn zo’n mooie dieren, je kan je dat niet inbeelden. Om ze dan van zo dichtbij te kunnen zien, echt prachtig! Tijdens de show is het wel een tip om hogerop te gaan zitten als je niet nat wil worden, want de eerste rijen worden kletsnat omdat de orka’s water met hun staart de tribune in zwieren! Ik denk trouwens dat dat het eerste trucje is dat ze aangeleerd worden. Ik zou hetzelfde doen, dat is al zeker!

Je zou dan denken dat we alle shows gezien hebben, maar daar ben je wel mis in! We hebben nog een dolfijnenshow om te doen! Want je kan natuurlijk niet naar Sea World zonder naar de dolfijnen te gaan! Maar het is nog een uurtje wachten, dus we besluiten om eerst nog een attractie ertussen te gooien. De shipwreck rapids zijn het dichtste bij. Je kan de attractie het best vergelijken met de Radje River! Eigenlijk is het gewoon de Radje River, maar dan anders. Er staat een rij van een uurtje, maar aangezien wij extra betaald hebben en we dus front-of-line access hebben, mogen we iedereen voorbijsteken. Nog geen 5 minuten later zitten we al op zo’n bootje, met twee broers die ondertussen al hun tweede keer de attractie doen. Een wilde rit, een natte broek (en t-shirt en onderbroek en kousen en schoenen) later staan we alweer aan wal. We hebben ook eventjes met de broers gebabbeld en één van de twee ging ook naar Comic Con. Ja, maak ons nog maar wat jaloers! Binnen 3 dagen begint Comic Con hier, zowat de grootste nerd-convention die je je kan inbeelden. In oktober leek ons die conventie niet superbelangrijk en hebben we er dus ook niet naar gepland. Ondertussen zijn we alletwee al stikjaloers op iedereen die gaat. Ik had graag de sfeer eens opgesnuifd, Magalie had graag wat panels bijgewoond, maar ja, onze planning laat dat niet meer toe. Nu ja, we zijn op dat moment ook wel druk bezig in Disney, dus dat verzacht de pijn toch wel wat! Anyway, na dat gesprekje is het ondertussen wel hoog tijd om richting de dolfijnenshow te trekken, want die gaat niet op ons wachten. Reserved seating (thema van de dag zo een beetje: voorsteken en goeie plaatsen hebben, zonder er u schuldig over te voelen). De show is net als die van Shamu heel mooi. Met wat grapjes en leuke trucjes zit het er al snel terug op. Spijtig, ik had nog wel wat langer kunnen kijken. Ik kreeg ook direct heimwee naar het zwemmen met dolfijnen in Curaçao. Moest het zo duur niet zijn, ik deed het hier opnieuw!

Na onze show springen we snel eventjes binnen bij een restaurantje voor ons 3-uurtje. Een potje met fruit en een drankje zijn altijd welkom, zeker in dit weer! Ze zouden ons hier eens gezond moeten zien doen! Daarna is het dan tijd om alle andere attracties te doen, aangezien we voorlopig zonder shows zitten. De eerste op de lijst is Journey to Atlantis. De ride is te zien van op de parking en je hoort om de 30 seconden iedereen in het karretje schreeuwen, dus dan moet het wel een goeie ride zijn! De rij is hier 90 minuten, dus we vermoeden dat we zelfs bij de quick queue even moeten wachten, maar niks is minder waar. We waren de enige twee die daar stonden aan te schuiven, dus we zitten al snel in dat karretje. Je wordt omhoog gehesen en niet veel later maak je zo goed als een vrije val recht naar beneden! Ondertussen wordt een prachtige (?) foto getrokken. De ride gaat nog wat verder met een lift en dan weer wat afdalingen en rollercastermomenten, maar de meest spectulaire is toch die in het begin! Beneden worden de foto’s gecontroleerd en we beslissen dat we beter kunnen dan dat! Aangezien we toch niet moeten aanschuiven kruipen we dus snel opnieuw in de ride. Nu weten we waar de foto getrokken wordt, dus piece of cake om een betere te trekken. We worden opnieuw omhoog gehesen, maken opnieuw onze vrije val om dan stil te staan aan de lift. “Technisch defect” krijgen we te horen. Een kleine 5 minuten later mogen we dan toch verder, maar in het komende half uur worden geen karretjes meer gevuld… Enkel lege karretjes mogen nog vertrekken. Van een geluk gesproken: wij hebben het laatste karretje genomen én we hebben een goeie foto! Check!

We zetten onze tocht verder richting Wild Arctic, een 3D ride gevolgd door een kleine tour in de arctic. Je kan er beluga’s, walrussen en ijsberen zien. Magalie is geen held in die 3D rides, dus we besluiten om enkel de tour te doen. De beluga whales zijn echt prachtig. Ze poseren prachtig voor de foto’s om dan een rondje te zwemmen en het gewoon nog eens te doen! We lopen iets verder, maar die walrussen en die ijsberen verstoppen zich wel heel erg goed. Met andere woorden: niet te zien dus. Misschien zijn ze hun winterslaap aan het houden (badum tss). Als je de straat oversteekt, dan kan je ook de pinguins een bezoekje brengen. Happy feet is niks vergeleken met deze cuties! Eén voor één springen ze in het water en klimmen ze terug op het rotsje, echt schattig! Buiten zijn er dan ook nog enkele die net als de beluga whales wel zin lijken te hebben in een fototje.

Omdat het ons al lang geleden leek dat we nog gebruik hadden gemaakt van onze premium pass, stopten we eens bij een restaurantje. You know, kwestie van er alle voordeel uit te halen. Maar belangrijker: ik voelde mij goed genoeg om eens wat meer te eten en in het passeren rook het eten zo lekker, dat ik wel eens naar binnen moest! En ik kreeg toch verdorie wel gelijk zeker! De eerste stukjes vlees sinds Sequoia waren een feit: ribbekes! En zo lekker, amai! Vegetariërs, ge moogt het hebben, ik zou mijn vlees niet kunnen missen! Het is lang geleden dat ik nog zo genoten heb van eten. Toegegeven, het feit dat ik nu al dagen bijna niks meer had gegeten (op het kleine stukje pizza gisteren na), zat er misschien ook wel voor iets tussen. Na onze ies langere stop van deze keer wil Magalie graag in de skytower. Die geeft een 360° uitzicht over het park. Ik besluit om mijn ribbetjes nog wat te laten zakken en Magalie alleen naar de toren te laten gaan. Ondanks het feit dat ik soms uit de hoogte doe, heb ik het er niet zo voor. Hier is geen quick queue, dus het zal even wachten worden. Maar het is niet zo heel druk in het park, dus een goed half uur later staat Magalie al terug beneden.

Het is ondertussen al rond half zeven en we moeten beslissingen maken. Blijven we hier tot het einde, of gaan we vroeger naar huis? Zo kan ik nog wat rusten, want de komende dagen (DISNEYLAND!!!) gaan ook zwaar worden. We kiezen uiteindelijk voor de gulden middenweg: we doen nog één ride, gaan dan nog snel iets eten en dan gaan we al shoppend richting de uitgang. De ride die we nog willen doen is de Manta, een roller coaster die wat loopings doet en er heel klein uitzag. Magalie had echter van de skytower gezien dat de ride veel groter is dan gedacht. We “schuiven” aan in de quick queue, steken alweer een wachtrij van een uur voorbij en besluiten om dan nog 20 minuutjes in de rij te staan zodat we helemaal vooraan in de ride kunnen zitten. Met de best seats in the house vertrekken we op een zalige rollercoaster! Echt, wat een ride! Als je hier bent, dan zou ik persoonlijk deze aanraden,samen met Journey to Atlantis!

Daarna gaan we nog snel een hamburgertje eten in het Shipwreck Café. Spijtig genoeg stonden de hamburgers al iets te lang in de aanbieding bij het buffet en was alles al koud. Het heeft mij niet tegengehouden om het met smaak op te eten, maar het had beter kunnen zijn. We doen nog snel wat inkopen (souvenirs, yes) en gaan dan onze gratis foto’s ophalen. We kiezen er uiteindelijk voor om twee ride pictures mee te nemen, omdat de foto’s met de photopass fotografen ook genomen zijn met ons eigen fototoestel. We zeggen nog eens vaarwel bij shamu (met wat shelfies, hé Tom?) en nemen dan afscheid van een prachtig park! Ik had gerust langer kunnen blijven, maar met mijn ziek zijn en de planning van de komende dagen is het toch slimmer om terug naar de hotelkamer te gaan. Een dag en veel prachtige momenten later zijn we dus bijna helemaal klaar om naar Disneyland te gaan! Al wat ons nog tegenhoudt is één dagje slapen!

Geschreven door Michiel

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.