Het eerste ontbijt zat in onze huurprijs inbegrepen, dus hadden we afgesproken dat Nairobis om 9u zou komen. We hadden dan ook beslist om onze wekker om kwart voor 9 te zetten. Nergens voor nodig, achteraf bekeken, want om 8u waren we allemaal al up and running. Uiteindelijk kwamen 2 nichtjes van Nairobis voor ons koken terwijl wij ons allemaal konden douchen. Wat een luxe! Maar ook een beetje raar, ’t is precies alsof je met hulpjes werkt, en dat is nu niet direct onze stijl. Ze waren alweer wel supervriendelijk.

Het ontbijt was binnen een mum van tijd klaar, en het moet gezegd: het was heerlijk! We kregen heerlijke eitjes voorgeschoteld, samen met stokbrood, warme melk met suiker, koffie, vers papayasap, en een fruitbordje met overheerlijke banaan, ananas en papaya. Dit konden we wel gewoon worden!

Even later kwam Nairobis zelf dan aan. Ze was erg behulpzaam en vertelde ons direct dat dit onze ‘home away from home’ was. We mochten hier dus doen wat we wilden, haar job was immers om ervoor te zorgen dat wij tevreden waren. Verder vertelde ze ons wat we moesten doen om aan eten te geraken, en welke services zij nog allemaal konden aanbieden. Daarna vroeg ze onze paspoorten om ons officieel in te schrijven in het bezoekersregister van de casa. (Dat moet hier overal gedaan worden, ze betalen immers een soort van belasting voor hun gasten.) Een 5-tal minuutjes later waren we dan eindelijk klaar om La Havana te gaan verkennen.

We besloten om eerst op zoek te gaan naar water, want dat leek ons al snel de belangrijkste basisbenodigdheid. Er werd ons verteld dat we op Reina naar rechts moesten en dat we dan een paar honderd meter verder het winkelcentrum Carlos Tercero zouden tegenkomen. Zo gezegd, zo gedaan. We kregen natuurlijk al redelijk wat bekijks, maar dat kwam toch vooral omdat we precies de enige westerlingen waren in die regio. Al gauw konden we het winkelcentrum binnen wandelen (na de obligatoire ‘taxi, taxi, taxi’ vriendelijk af te wijzen). We merkten al snel dat een supermarkt zoals wij die in België hebben hier toch niet direct aan de orde is. We liepen eerst een soort van supermarktje binnen, maar daar verkochten ze geen verse producten. En het water was uitverkocht. Niet zo praktisch… Uiteindelijk wandelden we de vlees- en viswinkel ernaast binnen, maar daar moesten we onze rugzakken afgeven. Dus de jongens weer naar buiten om op de rugzakken te passen. Annelien en ik vonden ondertussen een interessante deal; 5CUC voor een kilo kaas en hesp. Check! Snel dan maar om brood bij de buren, en dan hadden we toch al ontbijt voor de komende dagen. Uiteindelijk wel geen water gevonden, ook nergens anders op de terugweg…

Van zodra we onze boodschappen gedropt hadden werd het tijd om Havana écht eens te gaan verkennen! We besloten om te voet tot in La Havana Vieja te gaan, een gezellige wandeling door een paar achterstraatjes en voorbij de Chinese wijk en het Capitool. Dat zag er al goed uit!

We kwamen al snel terecht in een lokale galerij met prachtige kunstwerken. En niet eens zo duur. Het was ook een heel vriendelijke schilder, en helemaal niet opdringerig. We vertelden dat we graag zouden terugkomen, en kregen een kaartje mee. Top! Daarna ging het richting Plaza Vieja, en van daaruit naar Castillo de la Real Fuerza, Muralla de Mar en la Catedral de la Havana. Daarna liepen we richting la Bodeguita del Medio, wereldberoemd door Hemingway’s bekende woorden;

“Mi mejor mojito en la Bodeguita, y mi daiquirí en El Floridita.’

Dat moesten we natuurlijk wel eens uitproberen ! La Bodeguita is een heel klein barretje met een restaurant achter (dat er ook best klein uitzag, go figure). Het restaurant had een aparte ingang, wat trouwens slim is, want die bar zit propvol! Er stond dan ook nog eens een live salsaband te spelen in het hoekje, en het plaatje was compleet. De mojito’s worden er aan de lopende band gemaakt, dus dat leverde alvast wat entertainment op tijdens het wachten. Uiteindelijk hadden we onze mojito’s nog redelijk snel in de hand en besloten we om er op straat verder van te genieten. Op die manier hadden we ook wat ruimte om onze armen vrij te bewegen, snap je ;). Ze vielen alvast goed in de smaak, en als eerste mojito in Cuba kon dat al direct tellen, vonden we zo. !Qué vida!

Na onze cocktail en een laatste foto besloten we ons snel even in te smeren op een bankje, want dat is hier wel enorm nodig. Voorlopig is Cuba voor ons vooral: water zoeken en insmeren! Maar ja, that’s the Caribbean life hé J. Tijdens onze smeersessie werden we aangesproken door Lizerato, een vriendelijke Cubaan die blijkbaar freelancet als stadsgids. Hij zag er alvast heel simpathiek uit en kon het goed uitleggen. Hij vroeg 20CUC voor een volledige dag, of alles wat we meer wilden geven. Nu, ik was al wel half verkocht (ik vind het vaak handig om ergens een gids te hebben, of een heel goed boekje), maar ik had geen idee of de rest dat niet te veel zou vinden, dus zei ik dat we daar in principe geen budget voor uitgetrokken hadden (was ook zo..). Uiteindelijk ging hij naar 15CUC, en dat vond ik zeker de moeite waard voor enkele uren (Weet je nog dat we vertelden dat een maandloon hier in principe 15 à 20CUC is?). We vertrokken al snel terug richting la Muralla del Mar en el Castillo de la Real Fuerza. Ondertussen stopten we ook aan het universiteitsgebouw en gaf hij tekst en uitleg bij verschillende andere historische gebouwen en plaatsen.

We kregen er verder nog levenslessen bovenop, vooral Tom en Michiel kregen zijn goede raad voor de kiezen. Het begon redelijk hard te regenen tijdens onze verkenning (jaja, ook dat zijn de Caraïben), en Lizerato nam ons direct mee een restaurantje binnen om even te schuilen. Dat kan hier blijkbaar zomaar. Omdat het maar niet stopte stelde hij voor om te passeren aan het chocolademuseum. Ja, tuurlijk vonden we dat een goed idee! Van het museum hebben we niet veel gezien, maar we kregen wel snel een tafeltje in het café. Lizerato had de plek al eventjes gehypet en had enorm gestoeft over de warme chocolademelk. Het spreekt voor zich dat Annelien en ik die eens wilden proberen.

 <<de rest van deze blog zit vast in de post en wordt nog geschreven>>

Geschreven door Magalie De Meyer

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.