Na een korte nacht was het al tijd om ons klaar te maken voor onze laatste dag in Disneyland. Ik geef toe, dat was toch een beetje met een dubbel gevoel; ik was blij dat er nog een dag op de planning stond, maar ik begon toch al te denken dat een extra dagje óók leuk zou geweest zijn. Nuja, da’s altijd zo als het leuk is, zeker? 😀 Plus; we hadden nog meer dan genoeg leuke plannen voor de rest van onze vakantie. Maar: first things first: genieten van onze dag! Off we go!

We begonnen met een klein ontbijtje in de kamer en reden daarna richting Anaheim. Ons normale parkingblok was afgezet door werken, dus werden we naar een andere parking gestuurd. Van daaruit ging het met de bus naar de parken. Er liep trouwens een heel interessante wedstrijd om de 60^e verjaardag te vieren in het resort; waar je moet aanschuiven voor de bag check hing elke dag ‘the word of the day’. Als je dat woord naar een gsm-nummer stuurde, kon je fantastische prijzen winnen (zoals bijvoorbeeld tickets voor een volgend bezoek, of een overnachting in de Dream Suite). Daar zou ik er wel één van willen winnen hebben, zeg.

Onze eerste bestemming van de dag was California Adventure; er stonden nog wel een paar dingen op de to do-lijst die nog moesten afgevinkt worden. Te beginnen met Toy Story: Midway Mania! Dit is een superpopulaire attractie in Disneyworld, en hier doet ze al niet veel onder. Ze gaat als volgt; je wordt ondergedompeld in de wereld van Toy Story (lees; je schuift aan tussen lifesize speelgoed, waardoor je zelf de grootte van Woody en co aanneemt), je krijgt een 3D-bril opgezet, en je stapt per 4 in een karretje. Je zit 2 per 2 met de ruggen naar elkaar. Iedereen heeft een soort kanon voor zich staan en de bedoeling is dat je virtuele balletjes/pijlen/… schiet naar de schermen. Daar doorprik je dan ballonnen, sla je borden kapot of iets in die trant. Per rake hit krijg je punten, en diegene met de meeste punten wint. Het klinkt best simpel, maar ’t is écht een leuk spel! Michiel heeft trouwens gewonnen, maar ik had wel de beste nauwkeurigheid bij het schieten. ’t Is maar dat jullie het weten ;).

Daarna was het tijd voor een kleine snack (voor Michiel was dat trouwens een turkey leg. Extra info: die zijn niet zo klein :o!) Het was prachtig weer, dus vonden we het wel tijd om de River Rapids in de Grizzly Peak recreation area eens uit te testen. Dit is een regio die geïnspireerd is op de vele nationale parken, dus we voelden er ons al direct thuis ;). De River Rapids zijn trouwens een soort van Radja River, en zagen er superleuk uit! Alleen viel de wachttijd ongelooflijk tegen! Zo erg zelfs dat we beslisten om de attractie te laten voor wat ze was en op zoek te gaan naar iets anders. What a sad sad moment.  (Vooral omdat dit een attractie is die ze enkel hier hebben, en het nu net dat soort attracties is dat zeker op onze must do stond.) We trokken verder richting Soarin, een geliefde attractie bij het Disneypubliek. Je stapt in een soort van deltavlieger en vliegt daarna over de belangrijkste attracties ter wereld (zoals bijvoorbeeld de Chinese Muur). Je hangt dus boven een enorm scherm dat ook langs de zijkanten omhoog komt. Op die manier heb je ook echt het gevoel dat je in het landschap zit. Heel knap gedaan! Vooral omdat je ook echt de geuren meekrijgt. Een voorbeeldje; als je boven de sinaasappelgaarden in  Californië vliegt, ruikt het echt naar sinaasappels. Echt een meerwaarde!

Na onze kleine wereldreis trokken we opnieuw richting Paradise Pier, we hadden daar immers nog een afspraak met California Screamin’, de iconische rollercoaster die samen met het Mickey reuzenrad zowat hét uithangsbord van DCA is. We hadden er op onze eerste dag al gestaan, maar toen was hij ‘temporarily closed’. Nu was het dan éindelijk ons moment! We liepen boordevol spanning naar de ingang om dan… alwéér te zien dat hij dicht was. Really?! Het leek ons echt niet gegund, en onze tijd was wel op aan het geraken… Ze vertelden ons dat hij waarschijnlijk snel gemaakt zou zijn, dus trokken we er in de tussentijd op uit om een photopasser te zoeken. We wilden namelijk graag een mooie foto met het Mickeyrad op de achtergrond, en we waren al een paar keer gepasseerd op zoek naar een photopas-fotograaf, maar er was er nooit één te vinden. Een castmember vertelde ons dat we er gerust één konden aanspreken en hem konden vragen met ons mee te gaan. Als dat geen service is! Zo gezegd, zo gedaan. We vonden er uiteindelijk één in Bugs’ Land en ik denk  dat hij letterlijk een half uur met ons op schok geweest is. Nu we toch met hem onderweg waren, hadden we tijd voor een supergezellig gesprekje én nam hij de tijd om hier en daar een extra foto te trekken (Hellooo ‘bang van de Tower of Terror’-pic!). Hij heette trouwens Michael, en hij was echt één van de tofste castmembers die ik ooit ontmoette. We gingen daarna nog snel eens terug naar California Screamin’, maar het heeft niet mogen zijn. Ze waren nog maar aan het testrijden met lege treintjes, en het werd echt tijd om naar het ander park te gaan. Wat jammer!

We staken snel het middenplein over en stonden voor we het wisten alweer op Town Square in Disneyland Resort. Minnie kwam het plein net opgewandeld in haar anniversary outfit, dus besloten we snel eens goeiedag te gaan zeggen. Alright! Weer iets van de checklist! ? Het volgende punt op de agenda was de Star Wars tentoonstelling en een meet & greet met Chewbacca (grote fans, remember?). Terwijl we aan het aanschuiven waren bij Chewbacca, viel het me net te binnen dat een bezoekje aan Olaf óók op de to do-lijst stond en dat we dat bijna vergeten waren! We keken snel op ons plannetje en zagen algauw dat Olaf nog 20 minuten op zijn meet & greet plaats stond… in het ander park. Oh no!! Het was onze allerlaatste kans, maar om van het midden van het ene park naar het midden van het andere te lopen én op tijd te zijn om nog een knuffel te krijgen, leek ons geen sinecure. We besloten het er toch op te wagen en, ik geef het toe, ik racete zowat naar het ander park. Snappen jullie ondertussen waarom die park hoppers zo interessant zijn? ;). We waren er op voorbereid dat we nog lang zouden moeten wachten (je kan immers in de rij beginnen aanschuiven tot een bepaald tijdstip, maar ze werken iedereen die dan in de rij staat wel nog af), want we waren maar nét op tijd. De rij bleef nog 5 minuten open. Al nahijgend (hé, het is daar wàrm!!) zagen we dat er maar één enkel gezin voor ons stond, en geen kat achter ons. Huh? Hoe raar! In Parijs zou iedereen uren staan aanschuiven als Olaf eindelijk eens in het park zou verschijnen. Maar hier is hij al een tijdje thuis, dus blijkbaar hebben de meeste hem al gezien. OF niemand zag het nog zitten om zo laat te gaan. Olaf was alleszins eventjes gaan drinken, maar hij was een paar minuten later alweer terug. Onze meet & greet was dan ook op zo’n 10 minuten weer afgelopen. Fieuw zeg, dat waren een drukke 45 minuten ;). We gingen snel nog richting Cars Land om te gaan racen, en we hadden het geluk dat onze auto’s even stilstonden midden in de attractie. Er was blijkbaar één of andere storing (of een bezoeker met een beperking moest in of uit een auto geholpen worden), maar dat was geen ramp. De race gaat namelijk snél, en nu we stil stonden, hadden we tijd om eens goed rond te kijken in de attractie.

Daarna keerden we snel terug naar het Magic Kingdom om de volgende must do van onze lijst af te vinken: Splash Mountain! We konden namelijk wel wat afkoeling gebruiken! Deze attractie is vergelijkbaar met de boomstammetjes, maar duurt wat langer en is mooier gethematiseerd. We werden goed verfrist, maar waren gelukkig geen 2 verzopen kippen toen we er uit kwamen. Goed zo! De avond begon te vallen, dus besloten we om eerst iets te gaan eten in Plaza Gardens. Op die manier hadden we een mooi zicht op de eerste parade van de avond die passeerde én hadden we daarna tijd om een plekje te zoeken voor de Disneyland Forever Fireworks. Ons plan kwam perfect uit; we hadden plaatsen op de eerste rij voor de Paint the Night parade en genoten van onze laatste parade. Daarna zochten we het beste plekje om naar DF te kijken, maar we merkten al gauw dat het énorm druk was. Dat was niet moeilijk, want de vorige avond was het vuurwerk maar deels kunnen doorgaan door een storing. Iederéén wou er dus zeker bij zijn. Uiteindelijk stonden Michiel en ik allebei op een andere plaats; ik stond knal voor het kasteel om de best mogelijke foto’s te kunnen trekken, en hij stond iets verder. De show was prachtig! En die foto’s zijn best goed gelukt ;). Daarna was het nog tijd om een paar souvenirs te kopen en een allerlaatste keer te zwaaien naar het kasteel.

We stappen voor de laatste keer het busje richting de parking op. Stephanie, de “conducteur”, zorgt ervoor dat alle deurtjes goed dicht zijn en geeft het signaal aan de chauffeur om te vertrekken. Iedereen is moe, maar Stephanie heeft er overduidelijk nog zin in. Door de intercom steekt ze een snelvuur van mopjes af: “Why is Peter Pan a horrible pilot? He never lands”, of “What is Captain Hook’s favorite store? The second hand store”, of nog “Why can’t you give a balloon to Elsa? Because she’ll let it go”. Dit is maar een kleine greep uit de mopjes van Stephanie, maar ze slaagde er wonderwel in om iedereen terug wakker te krijgen. Zo een toffe conducteur hebben we nog nooit gehad! Ze kunnen er nog iets van leren bij de NMBS! (Met dank aan Michiel voor dit kleine addendum: Stephanie was inderdaad de leukste conducteur die we ooit hadden, ze verdiende zeker een vermelding in de blog)! Uiteindelijk aangekomen aan onze auto keerden we, moe maar voldaan, en met een hart boordevol Disneymagie, terug richting the OC. Hier hebben we nog snel onze valiezen zo veel mogelijk gemaakt, want morgen trekken we verder richting LA. Maar eerst stoppen we nog snel even in Downtown Disney, om af te kicken, weet je wel ;).

Slaap lekker,
M&M

 

 

Geschreven door Magalie De Meyer

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.