Hey allemaal! Tijd voor een nieuwe update!

Vandaag gingen we op bezoek bij de ouders van Lola, een vriendin van Ivette en Johan. Zij en haar man waren tevens onze ervaren gidsen. Zij wonen in de bergen in Guerrero, op een 10-tal km van Misantla. Er loopt geen weg naar hun huis, dus we moesten de klim te voet doen. Het was heel zonnig toen we vertrokken, dus zonnecrème en iets voor op ons hoofd was zeker en vast nodig! De wandeling duurde 1 u en 3/4, maar ze vloog voorbij. Het was vooral een avontuurlijke wandeling; er waren enkele kleine stroompjes die we moesten oversteken, we moesten over rotsen klimmen en de enige weg die er lag was een smal strookje grond waar het gras platgetrapt was. Maar doordat het uitzicht zo prachtig was en we constant nieuwe dingen zagen, was de wandeling helemaal niet lastig.

Eenmaal boven aangekomen mochten we direct na een snelle kennismaking aan tafel. Hun koffie kon niet verser zijn; ze kweken de koffieplanten op hun grond, roosteren de bonen zelf, malen ze zelf, en zetten vervolgens de koffie. Lekker! We kregen ook kip in een pipia-saus (typisch voor de streek) voorgeschoteld, met aardappeltjes, bonen en natuurlijk tortillas. Alles werd er gemaakt met zelfgekweekte producten.

Na de lunch gingen we op verkenning door hun uitgebreide ‘jungle’. Ze kweken er zowat alles; koffie, mandarijnen, maracuyas (= passievruchten), guanábanas (een slijmige fruitsoort, een beetje passievrucht-achtig), limoenen, piñones (= pijnboompitten), vanille (gewoon aan hun bomen!!!) , maïs, bonen, etc. El jefe (de papa, dus) nam ons mee op onze ontdekkingstocht en bracht maracuyas mee om te proeven. Hier zien die er helemaal anders uit dan bij ons; hier zijn ze geel en glad, en veel groter dan in België. Qua smaak waren ze wel hetzelfde. Hoewel de eerlijkheid het gebied dat het natuurlijk wel extra speciaal was om ze zo rechtstreeks van de bomen te kunnen plukken…

Net toen we er aan dachten om de terugtocht te beginnen, begon het te overtrekken. En ongeveer 5 minuten later begon het te druppelen. Iedereen moest zich haasten om de maïs die lag te drogen binnen te halen, en met z’n allen waren we maar net op tijd klaar voor de regen met bakken uit de lucht kwam. We moesten dus nog eventjes wachten voor we aan onze terugtocht begonnen. Uiteindelijk was het nog een klein beetje aan het miezeren en besloten we te vertrekken. We namen een andere weg naar beneden, die toch een stuk steiler was dan de andere. En aangezien het zo enorm veel geregend had was het een zeer modderig parcours. Maar gelukkig is niemand gevallen! Ook deze wandeling is ons trouwens zeer goed bevallen. Het was ook een avontuur doordat we steeds moesten kijken waar we onze voeten konden zetten zonder onze grip te verliezen. Na 1,5 u waren we weer terug aan ons beginpunt. Dit was echt een unieke ervaring, en eentje waar we enorm van genoten hebben. De wandeling zelf was ook veel minder lastig dan we op voorhand hadden gedacht, waarschijnlijk omdat we onderweg zo veel plezier hadden!

Ziezo, dat was het wel zo’n beetje voor vandaag.

¡Hasta luego!
Abrazos,
Michiel & Magalie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.