Hey allemaal, ‘t is alweer tijd voor de (ongeveer) wekelijkse blog! En aangezien ik Michiel hier nog steeds mag vergezellen, blijft de blog-duty voor mij! We hebben weer een heleboel gedaan deze week, dus houd jullie maar klaar!

Maandagmiddag moest Michiel om 3u naar de les, en aangezien we nog veel te doen hadden, liep onze wekker best vroeg af. Om 8u stonden we al aan Chobolobo, de enige echte Curaçao of Curaçao liquor factory. De rondleidingen hier zijn self-explanatory; je loopt gewoon een fabriekshal in en volgt de geschiedenis van de oprichters samen met de geschiedenis van de Curaçao likeur. Wisten jullie trouwens dat die niet enkel in het blauw gemaakt wordt? Hier produceren ze ook rode, groene, doorzichtige en gele. Blijkt dat de kleur er natuurlijk helemaal niet toe doet, al deze verschillende kleuren worden puur voor esthetische redenen gecreëerd; op die manier zien de cocktails er niet allemaal blauw uit hé! De rondleiding was heel interessant, en is een grote aanrader voor iedereen die naar het eiland komt. Op het eind van de tour kom je in de giftshop en mag je proeven van de verschillende likeurs. Het was nog vroeg, maar toch konden we een klein testje niet laten. It’s 5 o’clock somewhere, right? Ik besloot ook om enkele flesjes Blue Curaçao mee te nemen als souvenirs en om thuis uit te delen. Deze versie is toch net iets beter dan de Bols van thuis en wat is nu beter om mee te nemen dan letterlijke Curaçao likeur? ?

We trokken daarna snel verder, want we hadden nog meer fun gepland. We trokken naar de Aloë Vera plantage, kregen een korte rondleiding en kochten een paar van hun producten. Ook deze stop was erg informatief en is zeker een aanrader! Daarna was het tijd voor een bezoekje aan de Ostrich Farm. Wat een ongelooflijk leuke plek is dit! We werden in groepjes in een jeep gestoken en kregen een rondleiding over het volledige domein. De gids wist duidelijk waarover hij sprak en kon op alle vragen antwoorden. We stopten bij de struisvogels en mochten ze voederen. Het ideale fotomoment. Struisvogelritjes stonden vandaag helaas niet op de planning ?, maar we mochten wel de sterkte van zo’n ei uittesten en gingen er met plezier eens op staan.

Na de Ostrich Farm trokken we snel nog eens naar Sint Jorisbaai om het uitzicht te checken en eventjes uit te waaien. Het Kura Holanda museum was het volgende op onze planning. Ook hier krijg je een overzicht van de slavengeschiedenis van Curaçao, heel leerrijk. Je wordt er vaak ook stil van.

Daarna moest Michiel naar de les, en had ik wat tijd om te bloggen en te relaxen. ’s Avonds trokken we nog naar de Snèk om een ijsje.

Dinsdagochtend had Michiel les, dus kon ik nog wat Supernatural inhalen, bloggen, en het thuisfront mailen. Daarna trokken we richting de flamingo’s aan Williwood. Het Williwood-sign is, zoals jullie waarschijnlijk wel dachten, een imitatie van het Hollywood-sign, en verder kan je daar dus naar onnoemelijk veel flamingo’s kijken. De moeite! Voor een half uurtje, ofzo. Daarna trokken we helemaal naar de andere kant van het eiland (zo’n 46 km verder dus) richting Kleine en Grote Knip. Adembenemend mooi!! Hier vond ik het tijd voor zo’n 100 foto’s, en Michiel toonde nog maar eens hoe geduldig & accomodating hij wel is. Danki! Plots hoorde ik al fluisterend ‘Iguana be your friend’ en maakte instant een nieuwe friend for life. Wat ’n cutie ook! We besloten om de zonsondergang mee te pikken en werden getrakteerd op één van de mooiste sunsets die we ooit gezien hebben. Na dat prachtige spektakel trokken we richting Jaanchie’s, zowat het bekendste restaurant van het eiland. Newbies komen hier vooral voor één ding: de leguaan. Mijn keuze was dus snel gemaakt. Michiel koos voor de zeebaars. Jaanchie bleek ook nog eens helemaal de living legend die ik mij had ingebeeld. Een geslaagd einde voor een prachtige dag. Voor de nieuwsgierigen onder jullie; leguaan smaakt net als kip ?. We reden naar huis over een verlaten ‘snelweg’ onder een adembenemende sterrenhemel. Life was good!

Op woensdag trokken we naar Punda en bezochten we de binnenmarkt. ’s Avonds trokken we naar de cinema. We zagen een reeks titels en kozen voor The Longest Ride. Pinky swear, ik had géén idéé waar de film over ging. Bleek dat toch wel geen Nicholas Sparks verfilming en een romantische chick-flick pur sang te zijn. Oeps! Gelukkig vond Michiel hem ook wel goed. De cinema hier is trouwens een compleet andere beleving dan thuis: er zit een soort van fastfood restaurant in en iedereen mag zijn eten gewoon meenemen in de zaal. Heel fijn voor de locals, maar er hing toch maar een vreemde geur. We hadden Lieselot en Guus een lift naar huis beloofd, en spraken af in de parkeergarage. Hier wachtte ons een niet al te aangename verrassing: onze zijspiegel aan passagierskant was afgereden. Of course, dat kon ons autootje er nog wel bij hebben… Resultaat: ik hing heel de rit naar huis uit het raam om te spiegel in positie te houden.

Op donderdag zat Michiel vast op school (you know, hij moet hier ook nog wel eens les volgen etc.) en besloot ik er alleen op uit te trekken. We hadden de spiegel van de auto geplakt, dus dat kon. (Our middle name is MacGyver, of soms toch ?). Ik reed naar Dinah Veeris Paradera herbal garden. Ik had namelijk van Lieselot en Cora gehoord dat die enorm de moeite zou zijn. Hij lag een eindje van de campus, en een gps was er niet, maar ik had vage directions meegekregen en praat gelukkig tegen alles en iedereen, en kon dus altijd de weg vragen indien nodig. Spoiler alert; ’t was nodig eens ik in de buurt kwam. Ik stopte 2x en iedereen was erg behulpzaam. Bij mijn 2^e stop was een mevrouw (Lucky genaamd) zo vriendelijk om te zeggen dat ik haar kon volgen tot aan de tuin. Ze reed speciaal voor mij een stukje rond. Hoe lief! De tuin zelf was interessant, en ik was er bijna helemaal alleen. Ik kocht na mijn bezoekje een zalfje voor mijn meme haar arm, deed een babbeltje met Dinah, en trok naar mijn volgende bestemming: Bloemenhof + Zuikertuin Mall. Ik liep hier eventjes rond en besloot toen terug te keren richting campus. Onderweg stopte ik aan Fort Nassau en aan een typisch Curaçaos verkeersbord. ’s Avonds gingen we met de volledige bende dineren bij Bijblauw; een prachtig restaurant knal aan het water, gevolgd door drinks at Saint-Tropez. Het werd een gezellige avond, nog het meest in onze Picanto. We zaten namelijk island-style met z’n zessen in de auto: Lieselot, Guus, Cora en Noaly gingen met ons mee.

Op vrijdag stonden we vroeg op om te gaan werken in ’t Archivo. Mijn tempo lag iets lager dan dat van Michiel, maar ik kon vandaag toch alweer een boek afwerken en dat bracht mijn totaal op 3. Hoera! Tijdens de lunch sprongen we binnen bij de car rental, aten we een boterhammetje, en scoorde ik nog wat souvenirs in Punda. Vandaag was trouwens een heel speciale dag, want Michiel en ik trokken op hotel voor dit weekend. Na het werk reden we naar het Royal Sea Aquarium Resort om in te checken. Volgend item op onze planning was dinner at Equus. Lieselot en Michiel hadden er al veel over gehoord, en ook al duurde het eventjes om het te vinden, ’t was een schot in de roos. Het is een klein restaurantje met tafeltjes op het terras. Het vlees wordt gebracht aan grote spiezen die boven je tafel gehangen worden. Iedereen neemt er dan zijn gewenste stukjes af. Ook de groentjes kwamen op die manier. Héérlijk! En wat een leuk concept! Na ons gezellig diner was het tijd om Lieselot en Guus af te zetten op de campus en terug te keren naar ons resort. We hadden een junior suite, en de kamer was pràchtig. We zaten ook nog eens met ons raam nét boven de zee, dus viel ik in slaap met zicht op het water. Heaven!

Op zaterdag stond onze wekker om 9u, we waren immers ‘op weekend’ hé. We hingen nog wat rond op de kamer en maakten ons rustig klaar voor de dag. We trokken naar het Sea Aquarium, we hadden dit hotel specifiek gekozen omdat het onderdeel van het Sea Aquarium was en konden dus na 5 minuutjes wandelen al binnen. De tickets zaten in ons verblijf inbegrepen, dus dat was mooi meegenomen. De hoofdreden voor ons verblijf hier was de FANTASTISCHE verrassing die ik van mijn allerliefste vrienden kreeg voor mijn 25^e verjaardag: zwemmen met dolfijnen! De eerste order of business was dus onze Dolphin Swim boeken. Daarna lunchten we in het aquarium (tosti’s all around). Daarna mochten we flamingo’s eten geven en aaien, kregen we een rondleiding, mochten we een rog voederen, konden we een zusterhaai aaien en voederen, kregen we nog een rondleiding bij de aquariums, konden we vissen bekijken vanuit de duikboot, keken we naar de prachtige dolfijnenshow, pikten we de sea lion show mee en trokken we wat foto’s. Vervolgens gingen we zwemmen in ons resort. We hadden het zwembad voor ons alleen en konden zelfs een heel bed claimen. The good life! Daarna dineerden we bij Hemingways net naast het resort, op het strand in de baai. Very nice! We kochten nog wat drinken aan de front desk en keken nog wat tv op onze kamer. Met mijn blik gericht op de ocean by night viel ik in slaap, dromend van dolfijnen.

Tot gauw met een volgende update!

Liefs,
Magalie

Geschreven door Magalie De Meyer

• tags:
• curaçao,
• mambo beach,
• punda

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.