Is het alweer zo ver? Opnieuw een week voorbij? Amai, de tijd vliegt hier. Het lijkt alsof ik mijn vorige blogpost gisteren maar geschreven heb. Morgen zitten we al in de helft, ik kan het bijna niet geloven. Ik wil er eigenlijk nog niet te veel aan denken, want ik amuseer mij hier eigenlijk nog altijd heel goed (ook al mis ik jullie allemaal wel een beetje)! We zullen dan maar weer eens een nieuw hoofdstuk schrijven in mijn dagboek (weekboek) hier, zeker?!

Na onze overvolle examenweek van vorige week was het maandag alweer vollen bak in de studies vliegen. “Rust is voor de zwakke” denken ze hier, dus van vakantie is hier geen sprake. We vliegen er gewoon opnieuw in met een aangepast schema. Na een kort overleg met Wim Kamps (die altijd heel bezorgd is om ons), volgen we “Linguistics and Literature”, “Language Research” en “Taalbeleid en taalpolitiek”. Vooral het laatste lijkt mij zeer interessant omdat het gaat over de taalproblematiek die hier in Curaçao heerst. Blijkbaar zit er veel leerstof in van het systeem in België, dus misschien is het onze beurt om de mensen hier eens iets bij te leren? Ik hoop wel dat het niet te veel in het Papiaments gaat zijn, anders gaan we een probleempje hebben. Door de nieuwe planning gaan we nu ook een extra dag in de week werken in het NAAM/Rif Fort en kunnen we meer lessen geven op het KAP, dus het lijkt erop dat het echt werk gaat beginnen (voor zover het nog niet bezig was). In ieder geval denk ik dat het alweer een goed gevuld semestertje gaat worden. Ik ga om den duur geen tijd meer hebben om jullie jaloers te maken, maak dat mee zeg!

Dinsdag hadden we nog enkele afspraken en nog wat zaken om te regelen, waaronder checken of we nog altijd illegaal in het land waren. Blijkbaar hebben ze mijn strafblad toch gevonden, want mijn aanvraag is nog niet goedgekeurd (of zit de Island Time er voor iets tussen?). Lieselot is wel al bevrijd van haar illegaliteit, dus zij is al zeker dat ze mag blijven. Al bij al mag ik niet klagen over mijn leven als een illegaal, ik heb het nog goed! Als ze het in België even goed hebben als ik, dan snap ik waarom al die mensen naar ons land komen. Anyway, volgende week mag ik nog eens terugbellen om te zien of ik uberhaupt ga mogen blijven. We houden jullie dus op de hoogte! Elica vindt het in ieder geval al een zeer lachwekkende affaire, dus dat zegt toch ook al iets over de ernst van de zaak (not).

Woensdag was een speciale dag. Om 7u werd de Arubaanse vlag gehesen terwijl alle Arubanen “Dushi Tera” (ofte: het Arubaans volkslied) aan het zingen waren. Moest ik voldoende Papiaments kunnen, ik had misschien kunnen meedoen, maar helaas… Misschien is het maar best zo, want met mijn zangtalent zou het toch een stuk minder geweest zijn in vergelijking met die zoetgevooisde stemmen van mijn medecampussenaars. In de Mensa werd er ’s avonds ook Pastechi Keshi gegeven. Het is een soort pasteitje met kaas (is dat Papiaments dan toch makkelijker dan ik dacht?). Voor mij mochten ze er zo wel wat meer gemaakt hebben, want het ging er zeker goed in. Om 19u was er dan de avondactivititeit. De Arubanen op Campus hadden de recreatiezaal volledig versierd. Ze hadden een photoframe gemaakt, prijzen voorzien voor de activiteit, een speciale cocktail gemaakt, … Met andere woorden, ze hadden er hun werk van gemaakt. Charlene begon de eerste activiteit, een quiz bestaande uit 30 vragen over Aruba. Ik heb 2 dingen geleerd uit de quiz. Nummer 1, ik kan geen Papiaments, ook al begrijp ik Pastechi Keshi. Nummer 2, ik weet ook heel weinig over Aruba. Gelukkig zaten we in het “Pastechi Team” (Tonto di mama mocht niet) waar alle wonderkindjes uit Aruba in zaten. Dertig vragen later stond het hele team met een chill in de hand en de titel van “Beste Arubakenner” (of zoiets, ik heb het net uitgevonden). Na een Arubariba (Arubaanse cocktail) of 2 gedronken te hebben, zakten we af naar het voetbalterrein voor wat meer activiteiten (op zijn chiro’s). Een shotje zetten, 10x rond een baseballknuppel draaien, een tiental meter verder lopen/strompelen/vallen en dan zo snel mogelijk terugkeren met een lepel in uw mond met een ei erop, het kan blijkbaar! Onder begeleiding van DJ Charlene (jaja Freddie, ze zou concurrentie zijn voor u), werden de andere spelletjes ook afgewerkt. Een zakkenloop, wat waterspelletjes (ja, hier is het warm genoeg daarvoor, zelfs om 11u ’s avonds) en een travestietenshow van Francisco (he looked fabulous) later was het alweer middernacht geworden en hadden we ons goed geamuseerd. Alleen spijtig dat die wekker weer om 05.30 gaat staan brullen.

En ja hoor, een grote 5u later had ik zin om hem in de vuilbak te kieperen. Helaas pindakaas werden we opnieuw verwacht op school om te surveilleren tijdens de proefwerkweek. We moesten buiten de barakken wachten en als een leerkracht moest afgelost worden of als er een leerling naar het toilet moest, dan moesten wij inspringen. Ik denk dat ik het toilet die ochtend meer heb gezien dan dat ik het anders op een gemiddelde week zie. Gelukkig konden we nog buiten zitten onder een boom, want als we zoals enkele andere leerkrachten in de zon moesten zitten, dan was het een stuk minder aangenaam geweest. In de namiddag volgden dan nog wat lessen aan de UoC. Donderdag wordt sowieso de langste dag van de hele week. Om 05.30 opstaan en pas om 19.00 gedaan en tussendoor hooguit een half uurtje pauze. Voor Language Research moeten we een klein onderzoekje doen in groep. Noaly moest wel eventjes haar charmes bovenhalen om bij ons in het team te mogen van Mr. Kamps, maar uiteindelijk is alles geregeld. De oplevering voor dit vak is trouwens een posterpresentatie, dus ik ga al kunnen oefenen voor alle kindjes in België te helpen bij hun BAP (waar blijven mijn postpakketten met bier trouwens?).

Vrijdag was opnieuw een werkdag zoals een ander. Vroeg opstaan, een uurtje onderweg zijn en dan beginnen met lezen. Ik begin wel eindelijk verbanden te leggen tussen al het bronnenmateriaal. Ik heb nu al enkele schepen uit andere bronnen kunnen linken aan een rapport van in- en uitgeklaarde schepen. Het klinkt misschien niet zo spannend en het is eigenlijk ook niet zo spannend, maar ik vind het toch tof dat ik eens wat diepgaander onderzoek kan doen. Na een dagje lezen was mijn onderzoek alweer een heel stuk gevorderd. Tijd voor een celebratory drink dus. We begonnen in Rif Fort en eindigden opnieuw in Netto Bar, maar deze keer hebben we geen róm bèrde gedronken. Rond een uur of 8 zakten we dan af naar de Campus, waar een voetbaltornooi aan de gang was. “Ons” team had beide wedstrijden van vandaag gewonnen en zou hoogstwaarschijnlijk de finale spelen op zaterdag. Benieuwd wat dat gaat geven.

Nu ga ik jullie eens totaal niet jaloers maken, want zaterdag was een werkdag. De dag was gevuld met lesvoorbereidingen maken, administratie in orde brengen (zo een nieuwe periode brengt wat werk met zich mee), een poster maken voor Artevelde, nog wat administratie, mijn blogbericht typen zodat ik het op zondag maar moet afwerken en om af te sluiten nog wat reflecties schrijven. Kort gezegd: it was boring! Maar het moet ook gebeuren. Ik zeg het maar eventjes, kwestie dat jullie zien dat het hier niet allemaal rozegeur en maneschijn is! (Maar het is toch lekker warm en de zon doet deugd en op zondag ga ik lekker toch naar het strand, nei!). ’s Avonds was dan de ontknoping van het voetbaltornooi. Zoals voorspeld zat Campus in de finale. Na een klein half uurtje spelen stond de eindstand van 2-1 op het bord, in het voordeel van Campus. Een klein feestje was op zijn plaats, met DJ Charlene die opnieuw de hele dag aan het draaien was geweest (Krokobil van Yellow Claw is heel populair hier trouwens).

We sloten de week af met een tripje naar Knip. Eindelijk denk ik dan, want we proberen daar nu toch al een paar weken te geraken. Na een half uurtje wachten en de (juiste van deze keer) bus te nemen, een kwartiertje stappen en dan stonden we eindelijk aan Knip! Na zoveel weken konden we de mooiste baai (volgens sommigen) van het eiland zien! Is dit alles? Een klein strandje dat wat weg heeft van Kokomo, met dat verschil dat het water hier toch net wat helderder is. Blijkbaar is Grote Knip nog een stuk verder en stonden wij aan Kleine Knip. We zouden er een kleine drie kwartier op wandelen en in de vlakke zon was het ons dat ook niet waard. We gaan dus nog eens moeten terugkeren (Knip better be worth it, god damnit). Achja, het was wel weer een lekker ontstressende dag, met veel zon, zee en strand! Het lijkt er dus op dat ik jullie toch nog jaloers kan maken. Rond 4u keerden we terug naar de Campus, waar op dat moment El Classico uitgezonden werd. Ik was nog net op tijd om de laatste 10 minuten van de wedstrijd mee te maken en ondertussen een strawberry daiquiri te drinken. Zo een cocktail kan niet beter smaken na een dagje strand!

Voila, ik ben alweer uitgebabbeld voor deze week. We onthouden dus dat ik een goed leven heb als illegaal, dat jullie niet op alles jaloers moeten zijn (behalve op zondag, want zondag = stranddag) en dat ik nog altijd postpaketten uit België verwacht! Te despwes, amigunan!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.