Ja lap, het is officieel! We zijn sans-papiers… Toch volgens de immigratiedienst. Allow me to explain. Op dinsdag trokken we vol goeie moed en met al onze papieren voor het verlengd verblijf richting de mortiersweg, niet ver van het KAP, waar de immigratiedienst was. We kwamen binnen in een grote zaal, waar je je moest registreren. Net zoals bij de Renmans mochten we dan een papierke nemen en konden we ons gaan zetten. Het enige verschil met de Renmans is dat ik hier niet met een kilo gekapt ga buiten komen (denk ik toch). Een half uurtje later mocht Lieselot langsgaan bij de vriendelijke mevrouw om alles te regelen. Het bleek al snel dat de mevrouw er vriendelijker uitzag dan ze echt was. Er was een probleem en dus ik ging ook eens luisteren, aangezien ik in hetzelfde schuitje zat. Blijkbaar is de wetgeving veranderd en moeten we een visum aanvragen vanuit België als je wil studeren in Curaçao. Oops! Guess what we didn’t have!? Uiteindelijk konden we hen overtuigen om te bellen naar Elica, de coördinator van Student Affairs op de UoC. Na een goed kwartiertje te zitten luisteren op een ingewikkeld papiaments gesprek (ik begreep er de ballen van), kregen we dan toch te horen dat we onze aanvraag mochten indienen. Elica was niet op de hoogte van de verandering in de wetgeving en de immigratiedienst op de luchthaven blijkbaar ook niet, anders waren we niet in het land binnen geraakt. Anyway, waar het op neer komt: we hebben onze aanvraag ingediend en we hebben momenteel een papiertje waarop staat dat de aanvraag is ingediend, maar dat dit ons niet het recht geeft om op Curaçao te verblijven. Ik kan dus zeggen dat ik minstens een weekje als illegaal heb geleefd. Laat ons nu hopen dat de aanvraag wordt goedgekeurd (met mijn strafblad kan dat nog eens voor problemen zorgen).

De rest van de week zat, zoals vorige week, vol met studeren. Het enige verschil is dat we nu wel tussendoor ook eens examens moesten maken. Maandag hadden we onze eerste twee gehad, namelijk History of the English Language en Literature 1.3. Ik heb daar heel interessante dingen geleerd. Wisten jullie als dat Caesar volledig Groot Brittannië heeft veroverd en dat de Belgae de laatste stam was van de Kelten? Nee? Awel, ik ook niet! Oh, en Shakespeare heeft het woord “swag” voor het eerst gebruikt (dat is echt waar). Er stonden heel wat kleine (en minder kleine) foutjes in de cursus, maar het belangrijkste is dat het examen goed gegaan is. De dag erna hadden we Linguistics 3.3 en Literature 3.3. Op het examen moesten we een boek schrijven (of zo leek het toch) over enkele short stories en over “Much ado about Nothing” (ik ga hier precies niet ontsnappen aan Shakespeare). Ik hoop dat Mr. Mann mijn boek even goed vond als ik hem zelf vond. Woensdag was een examen waar je weinig voor kon leren en tegelijkertijd toch veel voor moest doen. Integrated skills noemt het vak, maar het is eigenlijk gewoon parate kennis. De boodschap was dus om zoveel mogelijk collocations te oefenen en veel open cloze tests te maken. Na het examen dacht ik zelf dat ik nu 5/5 had, dus voor mij ging de examenweek vlotjes tot nu toe. Op donderdag bleef enkel nog het examen over waar ik al sowieso 33% had gehaald door de vooruitgeschoven test. Toen ik buiten kwam, had ik er een goed gevoel over, maar toen ze mij zeiden dat dit het grootste buisvak was, dacht ik er misschien toch anders over (maar het zou toch al vree moeten lukken).

Na een weekje of twee vol met studeren en werken, was het op vrijdag tijd om… opnieuw te werken! Op naar het archief voor weer een dag vol leesplezier (hoewel dat slecht geschrift mij begint tegen te steken.. wat gaat dat geven als ik voor de klas sta)! Positief punt van de dag: ik heb vandaag evenveel bruikbare bronnen gevonden als de 3 werkdagen ervoor! We boeken dus vooruitgang! ’s Avonds was het dan echt tijd om eens te ontstressen, want het was een lange week. Lieselot heeft deze week een bucket list opgesteld en het was tijd om een eerste item te schrappen. We begonnen met een bezoek aan de Netto Bar, de enige plaats waar ze róm bèrde, oftewel groene rum, verkopen, het trademark van Curaçao. Dat is alweer eentje om bij de lijst van geconsumeerde dranken te zetten (die lijst begint al goed te komen, meterken)! Daarna zakten we af naar Rif Fort, waar ze bowls (huge ass glasses) met cocktails verkopen. Pretty much een cocktail x3 in size, maar voor x2.2 in prijs. Daarvoor kan een mens niet sukkelen hé! Stephanie, Noaly en ik startten met een Electric Smurf (Blue Curaçao, sprite, pineapple juice en nog iets wat ik al kwijt ben), gevolgd door een H-bomb, waarvan ik ook alles kwijt ben (neen, niet van zattigheid). Ik weet alleen nog dat er 10 verschillende soorten drank in zat. Zeker een aanrader als je ooit in Curaçao bent! Uiteindelijk gingen we terug naar de campus om af te sluiten met een glaasje champagne. Dat afsluiten zat er toch niet echt in, dus we sprongen terug in de auto en gingen nog een stapje in de wereld zetten in “The Hangover Bar”. De muziek was nog cv, maar de DJ was eigenlijk barslecht (Freddie, ge moet dat hier echt komen overnemen, the Hollanders would love you). Nevertheless was het wel echt leuk! Een flugelke links, een malibu pineapple rechts, en die Hangover Bar ging zijn naam niet gestolen hebben. Gelukkig zijn de drankjes hier niet zo sterk, dus ik had er geen last van.

Zaterdag was het weer een stuk minder, en Lieselot moest werken, dus het werd een dagje vol werken voor school (Artevelde dan). Papieren in orde maken, een klein wandelingske doen, een beetje verderwerken, wat photoshoppen, … Iets wat mij ook bezighield was de huidige koers van de euro. Op een week tijd is onze huur gestegen van 408 euro per maand naar 470 euro per maand (toen we checkten in oktober was het nog 385 euro). Het gaat echt slecht met de euro en in Europa voelen jullie het misschien nog niet zo erg, maar wij voelen het hier enorm aan onze portemonnee. Ik hoop dat het snel beter gaat, want mijn centjes vliegen naar alle kanten, behalve naar de kant dat ze moeten vliegen (which is mijn bankrekening). ’s Avonds dacht ik om mijn bankrekening de juiste richting op te sturen met een spelletje bingo, georganiseerd door de Campusraar. Met prijzen tussen de fl- 5 en de fl- 25 ging ik nu niet rijk worden, maar het zou wel al een begin zijn. Na een goeie 2u bingo’en was ik fl- 10 armer, maar gelukkig had ik er wel twee zakjes lekkere, zelfgemaakte popcorn aan overgehouden (met veel liefde bereid door Jasmira en Stephanie, de keukenprinsessen van Campus).

Zondag was het dan eindelijk zo ver. Na 2 weken opgesloten te zitten in mijn kot, gingen we naar Knip (iets waar ik al lang naar uit keek). Om 9u deden we nog wat inkopen in Centrum (pintjes konden niet ontbreken aan ons strandbezoek), waarna we vol anticipation stonden te wachten op de bus. Na een kwartiertje sprongen we op een konvooi (de grote bussen, remember) op weg naar the beach. Na een klein uurtje rijden (ja, het eiland is zo groot) stonden we aan Westpunt. Nu moeten jullie weten dat Westpunt niet aan Knip ligt. We hadden dus de verkeerde bus gepakt. Het positieve aan Curaçao is wel dat er overal stranden zijn, dus we besloten om gewoon op Westpunt (idiote naam trouwens, want het is het meest noordelijke punt van het eiland) te blijven. De onderwatercamera van Cora heeft goed werk geleverd en de foto’s volgen binnenkort! Het was tijd dat we nog eens konden ontspannen, want met 6 examens op 4 dagen (en 4 weken les gemist), was het geen lachertje. Na een ontspannende dag, met veel zonnen, zwemmen, snorkelen, leute maken en nog wat meer zwemmen, besloten we om nog iets te gaan eten. We belandden bij Jaanchies, een local place waar ze vooral vis serveerden, maar dat stond niet in mijn woordenboek. Wat ik vooral eens wilde proberen was leguaan of “yuana”. Er stond yuanasoep op het menu en de eigenaar, die een walking menu was (want een gewone kaart hadden ze niet), zei dat het naar kip smaakte. Ik vind dat ik op zijn minst eens local food moest proberen, dus de leguaan zou eraan geloven! Ik moet hem gelijk geven, het smaakt naar kip, maar dan gewoon met veel meer botjes. Blijkbaar is het ook een afrodisiacum, dus ze gaan mogen oppassen op de campus (of ik ga gewoon weer alleen zijn, dat kan ook). Na nog eens anderhalf uur gewacht te hebben op de bus, konden we eindelijk richting Campus terugkeren. Daar werd ik nog getrakteerd op een “Pastechi Keshi” door een andere keukenprinses, Lizienne. Damn, dat was echt lekker! En na een lange dag was het dan alweer tijd om in mijn bedje te kruipen en te gaan genieten van de korte nachtrust, want vanaf maandag starten onze lessen al opnieuw (vakantie kennen ze hier niet, zelfs geen paasvakantie).

Zo, dat was het dan alweer voor deze week. Dus, wat hebben we deze week geleerd? 1. Caesar heeft volledig Groot-Brittannië veroverd 2. De euro is aan het zakken, hou er rekening mee. 3. Leguaan smaakt naar kieken. 4. Pastechi Keshi is echt lekker! Voor meer levenswijsheden ben ik altijd bereikbaar binnen de kantooruren, behalve op vrijdagen. Indien u geïnteresseerd bent hierin, kan u zich wenden tot mijn secretaresse die u met plezier mijn tarieven zal meegeven en voor u een afspraak kan maken (ik moet iets doen met die huidige koers van de euro).

Te despwes, dushinan!

Geschreven door Michiel

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.