Jaja, het werk begint te komen. Waar we de eerste weken alles op het gemakje konden/moesten (want ja, er was niks geregeld) doen, worden we nu volledig ondergedompeld in de stage. Twee voormiddagen lesgeven, één volle dag werken in het Nationaal Archief en vier namiddagen les volgen, een mens zou er zot van worden. Reken daar nog eens bij dat we examens hebben in de week van 9 maart en ook nog eens vriendelijk zijn uitgenodigd bij de immigratiedienst omdat we anders als echte sans-papiers gaan leven vanaf 25 april en ik moet u niet wijsmaken dat we van het één naar het ander vliegen.

Dinsdag was het tijd voor de eerste echte stageles die we zelf zouden geven. Om 05.30 gaat het wekkerke af. Vanop enkele meters afstand verander ik mijn (on)zachte kussen in een projectiel, welke ik dan met de snelheid van een komeet richting dat mechanisch addergebroed uit de hel lanceer (dank u wel Freddie voor dit prachtige stukje proza). Als ze lawaai mogen maken tot 12.00u en uw wekkerke gaat zo vroeg af, dan is het een heel korte nacht geweest. Nu, mijn kussen mistte zijn doel, dus ik moest wel opstaan. Na een koude douche (wat heel goed is om wakker te worden, dat wel) en de constatatie dat de Mensa niet open was, sta ik om 10 na 6 gepakt en gezakt om te vertrekken. Eerst twee uurtjes observeren en daarna bijt Lieselot de spits af met de eerste les over “Pocket Money”. Nog geen 45 minuten later was de les al voorbij en stond er een uitstekende reflectie op Lieselot te wachten. We keerden direct terug naar school omdat we in de namiddag wilden studeren voor onze tentamens (6 tentamens op 4 dagen, daar moet toch wel iets voor gestudeerd worden).

Woensdagochtend, 06.15… Daar is het addergebroed weer! Mijn skills zijn nog altijd niet verbeterd en mijn kussen belandt ergens verder dan ik bedoeld had, dus ik moet alweer opstaan. Vandaag is er een extra werkdag ingepland in het Archivo Nashonal. Aangezien Magalie en Fabian op bezoek komen in april en mei, probeer ik nu zoveel mogelijk te werken zodat ik in de weken dat zij hier zijn zo weinig mogelijk moet werken. Dat betekent dus dat ik nu extra werkdagen inplan wanneer ik tijd heb. De Mensa was vandaag gelukkig wel al open, dus ik kon op mijn gemak een eitje, een wentelteefje en een boterhammeke met kaas eten. Na de lange periode van enkel brood met kaas is dit eens een aangename afwisseling! De werkdag begint alweer zoals gewoonlijk: ik vraag documenten op en dan gaan we door met lezen tot de werkdag eindigt. Hetgeen uit de documenten vooral blijkt is dat openbare dronkenschap al langer een probleem is op Curaçao (echt waar, het was in 1863 blijkbaar een heel groot probleem). Daarnaast heb ik toch alweer wat relevante informatie om toe te voegen aan mijn onderzoek, dus de dag is alweer geslaagd.

Aangezien we “on a roll” zijn, is het op donderdag alweer prijs. Ik heb mijn wekker wel een kwartiertje later gezet, maar toch blaast Song 2 van Blur alweer door de kleine speakers (die in de ochtend toch wel genoeg lawaai maken) van mijn gsm. Vandaag is het mijn beurt om over “Pocket Money” te praten. Mevr. Knaap had mij op voorhand gewaarschuwd voor deze moeilijke klas. Het lesuur begon en met mijn introductie had ik ze eigenlijk al direct mee. Na een goeie 45 minuten bleek dat de klas toch niet zo moeilijk was als Mevr. Knaap had voorspeld. De klas was heel erg braaf naar mijn mening en ze werkten allemaal mooi hun oefeningen af. Na afloop zat ik wel met wat tijd te kort, dus daar moet ik in het vervolg op letten. Voor de rest kreeg ik ook enkel positieve commentaar. Pluim voor mezelf dus. De namiddag werd alweer opgevuld met studeren, what else?!

Vrijdag, de laatste dag van de werkweek! Maar van uitslapen is er nog steeds geen sprake. Het is alweer 06.30 (zie hoe mijn alarm gewoon systematisch een kwartier opschuift elke keer) als mijn speakertjes weer hun werk doen. Ik begin te denken dat ik misschien met de gsm moet beginnen gooien in plaats van met mijn kussen, want ik mis keer op keer. Na een boterham met kaas (het was weer een kale ochtend in de Mensa) sta ik klaar om alweer 8u met mijn neus in de boeken te gaan zitten. Het steekt wel een beetje tegen, want ik heb niemand om mee te praten, geen collega’s, geen baas, niks… Het enige wat ik heb, is een computer om research op te doen en heel veel teksten die moeten gelezen worden. Ik vind het wel raar dat ik die oude teksten zomaar krijg als ik ze opvraag, zonder dat ik handschoenen of iets dergelijk moet dragen. Mijn vettige pollen kunnen toch nooit goed zijn voor die documenten? De opzichters zijn ook niet altijd aanwezig, dus moest ik een slecht karakter zijn (ik ben het eigenlijk wel), dan zou ik wat souvenirtjes kunnen meebrengen. Gelukkig ben ik nog zo geen slecht vel en doe ik dat niet! Achja, ik werk gewoon door zoals zij het mij voorschrijven. Het is zo al saai genoeg (ook al is het spannend om met die oude documenten te werken). Over de middag ben ik vrij tot half twee, aangezien we met ambtenaren werken. Ik besluit dan maar om een wandelingetje in Punda te doen en wat souvenirtjes te kopen. Ik heb al enkele heel mooie souvenirtjes in mijn bezit, dus hou jullie maar klaar daar in België!

In het weekend is het enige “hoogtepunt” onze workout. Ik ben momenteel goed op weg om mijn broer te verslaan in onze “afvalrace”. Na een goede week workouten en op mijn eten letten ben ik al een mooie 4kg verloren. Dus, broerke, ge gaat u dus mogen haasten, want ge gaat verliezen anders! Cora is dat hier goed aan het fixen dat ge mij niet meer gaat kunnen inhalen dankzij die workouts! De rest van het weekend zat gevuld met wat skypegesprekken tussen het studeren door en wat studeren tussen de pauzes door (mijn pauzes duren precies langer dan het studeren, de motivatie is wat zoek). Ik kijk al uit naar volgende week en het einde van de tentamens, want het is allemaal een beetje té druk nu.

Zo, dat was het dan alweer. Volgende week in “Het leven zoals het is: Curaçao”: we geven jullie de resultaten van de tentamens (of toch hoe ik het heb ervaren), we geven een update over ons bezoekje aan de immigratiedienst, we posten foto’s van de zon (die er deze week weinig is geweest.. Noah is nog altijd zijn boot aan het bouwen denk ik) en we hopen dat het wat minder druk wordt.

Hear you laterz, alligators!

Geschreven door Michiel

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.