Het is 9u in de ochtend, de zon roept ons al naar het strand en wij worden zachtjes wakker. Een mooi begin van onze laatste volle dag op Cuba. We nemen eerst een goeie douche, springen in onze zwembroek en zijn klaar om onze all-in opnieuw goed te gebruiken. We gaan de Magalie en Annelien halen in hun kamer en zakken af naar het buffet. Vandaag staat er weer vanalles op het menu: van verse eitjes, tot lekker fruit, tot muesli, … Echt, die Cubanen weten toch wel hoe zo’n all-in werkt, zeker voor dat geld. We eten onze buikjes rond en beantwoorden dan de roep van de zon. Tijd om naar het strand te gaan!

Of toch, voor sommigen. Magalie en ik willen eerst nog een aantal kaartjes opsturen naar huis, terwijl Tom en Annelien al voor enkele zetels aan het strand zorgen. In het hotel zelf staat een postbus, dus al wat we moeten doen, is postzegels vinden en onze kaartjes schrijven. De postzegels zijn al snel gevonden, want blijkbaar heeft de postbus een bijhorend postwinkeltje. Handig zeg, die winkels in het hotel! We gaan aan een tafeltje in de bar zitten, nemen er een drankje bij en beginnen lustig te schrijven. Magalie heeft een pak kaartjes meer te schrijven dan mezelf (look who’s popular), dus ik ga eventjes naar de balie om wat Etecsa-kaartjes te kopen, je weet wel, die kaartjes waarmee we op internet kunnen. Het is misschien wel fijn om het thuisfront nog eens op de hoogte te brengen voor we morgen weer op het vliegtuig springen!

Als ik terugkom, is Magalie al een pak verder dan ik dacht. Het internetten zal dus even moeten wachten. We frankeren onze kaartjes en deponeren ze in de postbus. Jullie zullen hopelijk snel van ons horen. We hebben gehoord dat kaartjes soms niet toekomen, omdat de postzegels er van af geweekt worden. Uiteraard gaan wij enkel uit van best-case scenario’s en zijn we dus zeker dat onze kaartjes bij jullie zullen toekomen! Fingers crossed dus!

Daarna is het dan tijd om Tom en Annelien te gaan vervoegen aan het strand. We ploffen neer in de loungezetels and do what we do best: chillen! Nu we nog kunnen genieten van die laatste Cubaanse zonnestralen, moeten we dat zeker doen. Natuurlijk niet te veel, of we komen terug als kreeften en dat willen we ook niet! Af en toe hebben enkele van ons de energie om tot aan het water te wandelen en een duik te nemen, maar we liggen toch vooral op de zetels en babbelen ondertussen een beetje. Of slapen, want dat hoort er ook bij. Ik snap zelf niet waarom ik niet vaker in het water ging, want het is zalig, maar ik denk dat ik gewoon te lui ben vandaag (of in het algemeen).

Waar ik niet te lui voor ben, is middageten. Zeker niet als het gratis is! We besluiten dat het middageten opnieuw aan het strand mag zijn, zodat we des te langer kunnen genieten van het uitzicht. Annelien kiest opnieuw voor het buffet, terwijl wij ons tegoed doen aan een burger met frietjes bij, kwestie van al opnieuw wat te wennen aan de Belgische keuken (hoewel de frietjes toch zeker beter zijn in België).

Na het eten is het tijd om wat rond te slenteren in de winkeltjes, terwijl anderen proberen om het thuisfront nog eens op de hoogte te brengen. Ik zit in die tweede groep, aangezien ik het allemaal al eens gezien heb en ik toch al mijn souvenirs al heb. Magalie en Annelien scouten de winkeltjes zorgvuldig, maar vinden niet echt iets naar hun zin. Terug naar het strand dan maar!

Je mag 3x raden wat we aan het strand doen. Juist ja, chillen! Maar, we hebben nog een last-day missie ook. We moeten nog een laatste Cuba-zee-fotoshoot doen, want het zal hierna lang duren voor we dat nog eens kunnen doen. Mijn luiheid maakt plaats voor vastberadenheid en ik neem het fototoestel. Magalie en ik gaan de zee in, om onze famous (wel, misschien niet zo famous) hartjesfoto vanuit Lake Tahoe opnieuw uit te proberen. Pro’s als we zijn is dat in no time gebeurd. We maken nog een aantal andere cliché-maar-must-do foto’s en dan zijn we klaar om de zee vaarwel te zeggen.

Het is namelijk tijd om nog eens een duik in het zwembad te nemen ook. Wat een druk leven hebben wij toch hier in Varadero. We verstoppen ons wat voor de zon onder het brugje. Hier is helaas geen pool bar, maar we kunnen dat wel oplossen. Ik ga drankjes halen voor iedereen en we hangen wat onder de brug, terwijl we genieten van onze laatste Cuba-momenten. We gaan het toch missen, hoor!

Als om 7u het zwembad wordt afgesloten, is het tijd om ons klaar te maken voor de avond. Tom en ik voelen ons al helemaal klaar, maar Magalie en Annelien willen eerst nog een douche nemen. Zij gaan dus terug naar ons eigen hotel, terwijl wij op zoek gaan naar wat tijdverdrijf. Net als in Cayo Coco hebben ze ook hier een schaakspel, dus het is tijd om die 1-1 gelijkstand weg te werken. Er ontbreken enkele stukken, maar wij zijn handig genoeg om dat op te lossen. Met twee plastic flessen zijn de missende stukken snel vervangen. Klein nadeel: ze vallen niet zo hard op, dus af en toe worden we eens verrast door de move van de plastic fles. Uiteindelijk win ik het eerste rondje, waardoor ik op een 2-1 voorsprong kom te staan.

Ondertussen is naast ons ook een bandje komen zitten. Het blijkt het bandje te zijn dat vanavond de animatie tijdens de show zal voorzien. Ze repeteren al een beetje net naast ons, terwijl ik Tom de kans geef om alsnog te eindigen met een gelijkspel. In het tweede spelletje zijn we precies al meer op ons hoede voor de plastic flessen en gaat het heel erg gelijk op. Het is pas op het einde van het spelletje, als Magalie en Annelien er ook bij zijn, dat de beslissende zetten vallen. Eindstand: 3-1 voor yours truly. Tom was een geweldige tegenstander, maar misschien een beetje in het nadeel omdat ik al veel langer schaak. Ik ben wel blij dat ik niet nog spelletjes moet spelen, want de kans is groot dat het uiteindelijk toch in zijn voordeel zal spelen.

Na het afwerken van ons laatste spelletje, en nog eventjes te genieten van de repetitie naast ons, is het dan ook tijd om naar het buffet te gaan. Het is ondertussen al iets na 8, dus als we nog iets aan onze avond willen hebben, is dat zeker geen slecht plan (free food is nooit een slecht plan, honestly). Opnieuw is het moeilijk om te kiezen, maar ik zie toch weer wat scampi’s, wat pasta, een lekker mals biefstukje, … Genoeg om onze bordjes weer goed te vullen. Natuurlijk mogen we ook het dessertbuffet niet vergeten. Gebakjes en taartjes à volonté, het kan slechter! We proberen er opnieuw voor te zorgen dat we al ons geld uit de all-in halen.

Als we buitenrollen uit het buffet (mij konden ze toch rollen in ieder geval), is het bandje de laatste noten van hun voorstelling aan het spelen. Daarna begint het volgende deel van de avondanimatie. Waar we gisteren nog konden genieten van een Spaanse avond, wordt het vanavond een Griekse avond. De vier dansers en vier danseressen geven het beste van zichzelf, terwijl wij onderuit zakken op de loungezetels die naast het zwembad staan. Misschien moet ik wat beter opletten, want straks is het onze beurt. We hebben besloten om onze laatste avond nog eens naar de Casa de la Musica in Varadero te gaan.

Na een mooie show is het dan tijd om zelf onze dansmoves te gaan uitproberen. De casa ligt op een 25-tal minuutjes wandelen, dus we besluiten om dat ook effectief te doen, in plaats van een taxi te huren. Onderweg komen we nog een heel pak kraampjes tegen, dus het is een ideale gelegenheid voor Magalie en Annelien om nog wat souvenirs te scoren. We gaan van het ene kraampje naar het andere en de 25 minuten worden al snel een uur (of meer). Maar, het is gezellig, we amuseren ons, en we kunnen nog wat genieten van de lokale sfeer. Wat kan een mens meer wensen?

Wel, ik zal het jullie eens zeggen, wat een mens meer kan wensen. Dat de casa de la Musica ook effectief open is. Want, na onze uitgebreide wandeling, blijkt dat de Casa vandaag gesloten is. Nuja, het was een mooie wandeling, dus het is zeker geen verloren moeite, maar misschien was de bar aan de overkant van ons hotel dan nog niet zo’n slecht idee. Ik zeg wel bar, maar eigenlijk was het meer een podium langs de straatkant waar een groepje stond op te treden met in de buurt iets waar je drinken kon halen en waar je dan ook op straat kon dansen.

Na een klein half uurtje wandelen zijn we dan aangekomen aan de bar. Magalie en Annelien besluiten om hun dansschoenen boven te halen en hun beste moves te laten zien, terwijl Tom en ik sneakily drankjes gaan halen in ons hotel om het dan hier op te drinken. Zo geven we geen extra geld uit en hebben we toch nog iets om te drinken. Win-win denk ik dan zo! Ondertussen laten Magalie en Annelien zich volledig gaan op de dansvloer. Wat wil je ook, met zo’n muziek? Ze blijven maar gaan, terwijl Tom en ik ondertussen een plekje hebben gezocht op het terras. We genieten van de Cubaanse sfeer en keuvelen nog wat na over onze reis. Na een goeie twee uurtjes het beste van zichzelf geven, is het dan ook tijd voor Magalie en Annelien om de dansvloer te verlaten.

We gaan nog eventjes naar de bar in het hotel voor een last drink, een toast, een slaapmutsje, whatever you want to call it. Maar het zal hoogstwaarschijnlijk ons laatste drankje zijn van deze reis. We genieten er dus volop van, en zakken niet veel later af naar ons bedje, om nog een laatste keer van Cuba te dromen.

Tot morgen, vriendjes!

Geschreven door Michiel

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.