Tuut tuut tuut tuut… Vandaag doet de wekker extra pijn, want een goeie twee uur nadat we onder de lakens zijn gekropen, gaat het onding alweer af. Natuurlijk zijn we hier niet om in ons bed te liggen, vandaar dat we de wekker ook al om 11 zetten. Voor mij valt het op zich nog mee, want ik heb al geslapen in de luchthaven en in de taxi, maar sommigen onder ons waren not so lucky.

Annelien daarentegen, die zit al beneden waar we hebben ontbeten een boekje te lezen. Zij is er dus al helemaal klaar voor. We bekijken onze opties voor vandaag en beseffen dat het misschien de moeite loont om voor 70cuc per persoon toch een all-in voor deze twee dagen te boeken. Het was wel net zo makkelijk in Cayo Coco dat we dat hadden en hier zullen we al snel minstens 70cuc kwijt zijn als we willen eten/drinken tijdens ons verblijf. Dus, eerste missie van de dag: een upgrade naar all-in. We gaan naar de balie en daar weten ze ons te vertellen dat we het cash moeten betalen. De tweede missie wordt dus naar de bank gaan. Annelien en ik besluiten om de trip te maken, terwijl Magalie en Tom eventjes chillen in het hotel (korte nacht and all). De bank is gelukkig niet te ver weg, dus we staan al snel daar ook aan de balie… om dan te horen te krijgen dat ik mijn paspoort moet hebben om geld af te halen. Eventjes snel terug naar het hotel om dat te halen en een kwartiertje later staan we al met ons geld terug in het hotel. We ruilen onze centjes snel in voor de gele bandjes en steken de straat over naar het Cuatro Palmas (het moederhotel van ons hotel, waar we deze ochtend dus verkeerd stonden) om te kunnen genieten van onze all-in 2.0.

We beginnen met een kleine verkenningstocht door het hotel en komen heel wat zaken tegen die ons wel kunnen bekoren. Een bar, een all-you-can-eat buffet, winkeltjes, een zwembad, een doorsteek naar het strand, … Het kan niet op! Er zijn ook heel wat activiteiten, net zoals in Cayo Coco. Er zijn dansinitiaties, dartsspelletjes, bowling, … Met andere woorden, we zijn weer met ons gat in de boter gevallen.

De beste manier om met uw gat in de boter te zitten is natuurlijk op het strand (of misschien niet, dat zand kruipt overal), dus daar beginnen we dan ook mee. We halen ons wat drankjes aan de bar en zoeken ons een plekje uit in de schaduw. Er zijn niet genoeg loungezetels, maar de vriendelijke strandwacht helpt ons al snel aan 4 exemplaren die we zorgvuldig op dezelfde plek verzamelen. En dan is het tijd om te beginnen doen waarvoor we hier gekomen waren: niets! Juist, chillen aan het strand en niets doen. Het doet wel deugd, zo wat kunnen bekomen van onze lange (of korte, afhankelijk van hoe je het bekijkt) nacht.

Na eventjes uitgerust te hebben, is het tijd om eens actief te doen. Ik besluit om terug te gaan naar het hotel en de snorkel boven te halen. Ondertussen breng ik ook nog een boek mee voor Annelien… én een flamingo voor Magalie. Magalie heeft in België een opblaasbare flamingo gekocht waarmee ze hier een fotoshoot wil doen. En waar kan dat natuurlijk beter dan op een strand met wit zand en blauw water?

Als ik terugkom, besluit ik om de flamingo op te blazen by hand (waarmee ik dus bedoel met mijn mond). Ik zit vol gebakken lucht, dus dat zou moeten geklaard zijn in a jiffy! Blijkt dat er toch meer lucht in zo’n flamingo gaat dan je op het eerste zicht zou denken. Maar uiteindelijk lukt het mij toch om hem op te blazen, hoewel ik niet weet wat nu het meest opgeblazen is: de flamingo of ik? In ieder geval, de flamingo én Magalie zijn klaar voor een heuse fotoshoot. We lopen naar het water, trekken enkele foto’s en enkele tellen later ligt de kop van de flamingo al op het water. Er ontsnapt lucht! Er moet ergens een gaatje zijn. We kunnen nog enkele foto’s maken, maar daarna is het toch een verloren zaak. Bij de flamingo zat ook een herstelkit, maar dat is voor later, want nu moeten we eerst nog wat meer van onze all-in genieten en ons middagmaal halen!

We kunnen kiezen tussen het buffet, of een gezellig terrasje langs het strand. Aangezien we deze avond sowieso al naar het buffet gaan, kiezen we voor het terrasje. Annelien heeft toch meer zin in het buffet en gaat daarheen. Op de kaart van het terras is een beetje vanalles te vinden: burgers, pizza, pasta, ribbetjes, … My first thought: why not try it all? My second thought: mijn maag is niet zo groot (or is it?). Ik besluit om te kiezen voor een kleine pizza en de ribbetjes. Magalie en Tom kiezen voor een pizza en een burger. Amai, hoe minder iets kost, hoe meer het smaakt (ook al hebben we wel voor die all-in betaald, in mijn hoofd is het gratis).

Ze zeggen altijd dat je na je eten eventjes niet mag zwemmen, toch? Wel, aangezien wij net een deugddoende maaltijd hebben gehad (of maaltijden, in mijn geval), besluiten we om de winkeltjes eens door te gaan in het hotel. Met onze zwemshort/bikini aan hangen we de toerist uit en lopen we door de winkeltjes. Er is niet zo veel te zien, maar het is niet dat we veel dringendere zaken aan ons hoofd hebben. Maar misschien moeten we toch het volleybalnet in het zwembad eens uitproberen?

We beginnen met ons viertjes (Annelien is er ondertussen al lang terug bij), maar worden al snel vergezeld door enkele Mexicanen en Cubanen. Het wordt een beetje Belgen tegen de rest, maar we kunnen ons toch goed weren (gelukkig, mijn ego zou het niet aankunnen moest dat niet het geval zijn). De bal gaat vlotjes over en weer, net als wijzelf naar de bar. Als het dan toch voor niets is, kan je er maar beter van genieten, right?

Na het zwemmen ga ik snel eventjes naar ons hotel terug om de reparatiekit voor de flamingo te halen. Als een echte Dr. Frankenstein probeer ik om de flamingo een tweede leven te geven. Net als het monster van Frankenstein, ziet het er niet uit. Maar het werkt wel. Eventjes. Lang genoeg om een tweede fotoshoot te doen met de flamingo, Annelien en Magalie. Alles loopt relatief goed, tot Magalie en Annelien samen op de flamingo zitten. Als Annelien plots een duik voorover neemt, is het gedaan met de flamingo. Een gebroken nek (en een veel te groot gat) zorgen ervoor dat de flamingo aan een vroegtijdig einde komt.

Na de dood van de flamingo verwerkt te hebben (op zich viel het wel mee hoor), chillen we nog wat aan het strand en keren we kort eventjes terug naar ons hotel voor een douche om dan aan te schuiven aan het buffet. Net zoals in Cayo Coco, is het ook hier in orde. Beginnen doen we met wat sushi, gevolgd door een broodje, pasta, scampi’s, … Echt, zo veel keuze. Gelukkig zijn we hier twee dagen, zodat we alles eens uit kunnen proberen (en zelfs dan). Maar het smaakt, dat is zeker.

Na ons avondeten kunnen we direct bijschuiven bij de “Spanish show” die buiten bezig is. Het is een hele performance met Spaanse dansen. Alles is on point: de muziek, de dansjes, … én, opnieuw kunnen we genieten van onze all-in, want de bar is net het hoekje om. Dus, we halen er iets bij om te drinken en genieten van de show. Na de show is het entertainment voor vandaag ook afgelopen.

Gelukkig hebben we zelf nog iets op de planning staan: nachtzwemmen! We lopen eventjes terug naar ons hotel om opnieuw in onze zwemkledij te springen en vertrekken dan naar het strand om de zee in te duiken. We eisen wat lounges op en leggen ons gerief daar, terwijl we zelf de zee in gaan. Voor al wie Jaws gezien heeft, lijkt het een slecht idee, maar wij laten ons uiteraard niet doen. Het water is nog zalig warm en we gaan in de zee tot we net tot aan de heup onder water zitten. Daar trekken we eerst een selfie en daarna dobberen we wat rond in het water.

Na een groot half uurtje hebben we weer iets om van onze bucket list te schrappen en besluiten we om in de loungezetels die we opeisten nog wat naar de sterren te kijken. Want die zijn er hier wel. Cuba is ’s nachts amper verlicht op de straten, dus er is ook weinig lichtvervuiling. Daardoor kan je de sterren hier echt énorm goed zien. Terwijl we daar liggen te genieten, babbelen we uiteraard ook een beetje. Eén van de gesprekonderwerpen is dat wij, Tom en ik, preuts zijn omdat we niet in elkaars badkamer komen als er iemand aan het douchen is/op het toilet zit. Nu, je mag veel zeggen van mij, maar preuts ben ik niet. Ik heb gewoon niks te zoeken in de badkamer als Tom daar zit, maar moest hij echt binnen willen, dan zou hij wel mogen. Uiteraard leiden Tom en ik daaruit af dat wij natuurlijk binnen mogen in de dames hun badkamer als zij erin zitten. Met hun grote mond zeggen ze dat het geen probleem is, so guess waar wij straks onze tanden gaan poetsen?

De gesprekken gaan nog wat verder, maar uiteindelijk worden bij iedereen de oogleden wel wat zwaar (korte nacht, remember?), dus is het misschien tijd om af te sluiten voor vandaag. We gaan terug naar het hotel, zeggen slaapwel… en dan moeten Tom en ik onze tanden nog poetsen bij de dames. Als we aankloppen staat Magalie klaar om in de douche te gaan, maar dat geeft natuurlijk niet, want zij zijn niet preuts. Of misschien toch wel? Magalie komt erbij staan om haar tanden te poetsen, maar besluit toch om pas te douchen als wij terug buiten zijn. En dan maar zo’n grote mond opzetten. Anyway, na een leuke eerste dag in Varadero, is het tijd om onze oogjes (en de rest) wat te laten rusten.

Tot morgen voor meer avonturen, vriendjes!

Geschreven door Michiel

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.