Vandaag stond onze wekker alweer vroeg, maar dat was geen enkel probleem want één van de meest magische plekken ter wereld stond op ons programma: Hogwarts!

Ons hotel hier is heel strategisch gekozen, want het ligt zowel heel dicht bij de Walk of Fame als op een boogscheut van Universal Studios. Het kostte ons dus bijna geen tijd om er te geraken. Onder een stralend zonnetje konden we buiten wachten tot Beast door de valet bij ons gebracht werd. Dat blijft hier toch een bizar concept, ze zouden ook gewoon kunnen zeggen dat de parking betalend is en dat we hem zelf in en uit de garage mogen rijden.  We moeten immers nogal eens wachten op Mr. Valet. Nuja, vanochtend viel het best mee en ik mocht algauw weer plaatsnemen achter het stuur (al bijna voor de laatste keer! Maar daar denken we nog even niet aan!)

Na een vlotte rit door LA traffic (geloof me, dat kan ook anders) konden we snel parkeren in ET zijn sectie. Dat begint al goed. Weten jullie nog dat we altijd een foto trekken van onze parkeerlocatie? Wel, hier hebben ze daar een alternatieve oplossing voor gevonden: op je parkeerticket kan je aanduiden op welk level en in welke gang je staat. Heel goed idee van Universal, want niémand wil op het eind van zo’n lange dag nog op zoek naar zijn auto.

We volgen de pijlen richting City Walk en zijn voor we het weten flaneren we samen met alle andere enthousiastelingen richting park. Omdat het al rond de middag begint te draaien, beslissen we dat het hoog tijd wordt om eerst iets te eten. De City Walk lijkt ons perfect, het is hier namelijk één grote aaneenschakeling van bars, restaurants en souvenirwinkels. We zien een Johnny Rocket en besluiten daar binnen te springen. (We hadden namelijk een heerlijke burger in de Johnny Rocket in ons hotel in Vegas). Het was druk, maar niet overcrowded, dus we werden snel bediend en konden een uurtje later eindelijk verder richting Hogwarts. Had ook vroeger gekund, maar ik ben niet zo’n snelle eter ?.

We kopen ons ticketje aan een self-service kiosk en mogen over de rode loper naar binnen. Je bent in Hollywood of je bent het niet hé.  Natuurlijk zijn we nog maar goed en wel door de poort en worden we al aangesproken door een medewerker die enquêtes afneemt. Of we misschien even willen meewerken? Ik kan nooit nee zeggen op zo’n verzoek, die mensen doen ook maar hun werk, natuurlijk, en al gauw sta ik met zo’n ding in mijn handen. Of iemand in mijn familie de Harry Potter boeken heeft gelezen? Goh ja, tegen dat punt toch op z’n minst een keer of 5, ja. Minimum. Snel door de andere vragen en met een ‘front line pass’ voor de Studio Tour op zak trokken we verder. We pikten snel onze ‘first visit’ badges op en konden verder. Dit lijkt mij een mooi moment om even te benadrukken hoe fantastisch het volledige park er uit ziet. Dat gezegd zijnde hebben we vandaag eigenlijk maar één hoofddoel: Hogwarts & Hogsmeade. Je weet wel, voor diegenen die nog niet mee waren moest ik het wel eens herhalen hé ?.

We zagen het kasteel al van ver opdoemen en vonden dus zonder probleem onze weg naar de ‘magic zone’. Eerst stond een kort bezoekje aan de conducteur van de Hogwarts Express op het programma. Die staat net aan de ingang, netjes voor zijn prachtige locomotief. Daarna liepen we Hogsmeade verder binnen. Het was er op z’n minst gezellig druk te noemen, maar we hadden tijd. Volgende stop op onze lijst was Olivander’s. Je gaat de winkel binnen in een groepje van zo’n 20 man, en dan begint de wand picking ceremony. Olivander kiest één of twee mensen uit om mee te werken, en stiekem hoopte ik natuurlijk om gekozen te worden. Helaas… Kleinere fans zijn nu eenmaal vaker uitverkoren. Gaf niks, de ceremonie was sowieso de moeite. Na de ceremonie word je trouwens via de gift shop naar buiten geleid en daar vind je tientallen toverstokken. Er zijn twee grote categorieën; wands die in de films te zien zijn, en ‘gewone’. Na een tijdje rond te dwalen kon ik de Elder Wand niet weerstaan, het is dan ook de krachtigste van heel het Harry Potter universum. Ik kocht ook enkele postkaartjes om te versturen naar mijn mede Potterheads. Je kan die namelijk laten afstempelen in de Hogsmeade Postoffice. Ze denken hier echt aan alles om de ervaring zo immersief mogelijk te maken! Ik lieg niet, een kleine pitstop toonde ons dat Moaning Myrtle ook hier in de toiletten rondspookt!

We liepen ondertussen rustig verder richting Hogwarts Castle en pikten onder een stralend zonnetje nog snel een optreden van het Hogwarts Choir mee, de padden waren ook van de partij en stalen de show. ?

Je kan er trouwens voor kiezen om een Castle-Walk te doen. Dan kan je door het kasteel wandelen, maar ga je niet aanschuiven voor de attractie. Zeker en vast de moeite waard als je de sfeer op eigen tempo wil opsnuiven. We genoten van onze wandeling door Hogwarts en kozen daarna voor de single riders rij voor de attractie. Aangezien we ze ooit al samen gedaan hadden in Orlando, vonden we het deze keer geen must om véél langer aan te schuiven dan nodig was. De ride is één van de mooiste die ik ooit al gezien heb, maar ik word er helaas zó ongemakkelijk van ☹. Eén keer per bezoek is dus méér dan voldoende, jammer genoeg. O ja, voor ik het vergeet: net als in Orlando gebruiken ze ook hier een locker systeem om je rugzak in op te bergen als je op een attractie gaat. Je kan die gratis gebruiken voor de duur van de ride. Je gaat naar een scherm, kiest een locker, scant je vinger, steekt je gerief er in en sluit af. Bij terugkomst scan je opnieuw je vinger en gaat de locker open. Let wel op; de locker gaat maar één keer gratis open en dicht, daarna wordt hij betalend.

Geen bezoek aan Hogsmeade is compleet zonder Butterbeer. Je hebt de gewone en de frozen variant, en persoonlijk vind ik die laatste véél beter! Deed ook deugd in de warmte. Michiel voelde zich helaas niet zo lekker en koos voor een watertje. (Oh-ow)

Na een break in de schaduw trokken we verder richting Hagrid’s tuin voor Flight of the Hippogrif, een redelijke ‘tamme’ maar leuke coaster. En een must op deze dag.

Daarna pikten we een show met de deelnemers van het Triwizard Tournament mee; de meisjes van Beauxbatons en de jongens van Durmstrang gaven het beste van zichzelf. Na de show maken ze trouwens tijd voor een meet & greet, samen met een Hogwarts student. Goed voor de internationale samenwerking! ?

Een ijsje van Florian Fortescue was het volgende item op onze to do list. Aangezien zijn salon terug te vinden is in Wizarding Londen, en wij ergens in de Schotse Highlands waren, konden we gelukkig terecht in de Three Broomsticks. Daar verkopen ze trouwens ook Firewhiskey, Guinnes én Stella Artois voor de wizards & witches die ouder zijn dan 21. Wij horen bij die categorie, maar dachten niet dat alcohol midden op zo’n zonnige dag zo’n goed idee was. Michiel voelde zich met de minuut slechter, en koos ook niet voor een ijsje. Dit is linke soep… Ik had al een paar keer voorgesteld om naar huis te gaan, maar daar wou hij niks van horen. Hij begon er met het uur wel slechter uit te zien, en, onze avonturen indachtig, maakte ik me meer en meer zorgen.

Ons hoofddoel van de dag was om Hogwarts by night te zien. Dat was er bij ons vorige bezoek niet van gekomen (en bij mijn bezoek met Sarah ook niet) en stond wel héél hoog op onze to do list. We hadden al zowat alles gedaan wat we wilden doen en moesten dus wachten op de zonsondergang. We hadden ons ticket voor de tour nog en beslisten om nog even rond te lopen voor we daar naartoe konden. Ondertussen checkte ik nog maar eens bij Michiel of het toch wel zeker ging. Hij vond het moeilijk om toe te geven, maar kon écht niet meer.

Natuurlijk was zijn gezondheid de grootste prioriteit, dus na een kort overleg besloten we om naar ons hotel terug te keren, onze valiezen te maken en eventueel een beetje te zwemmen. En om Michiel een dutje te laten doen. Eerlijk is eerlijk, hij zou zichzelf verder gesleept hebben omdat ik toch maar Hogwarts ’s zou kunnen gezien hebben in het donker, maar ik dacht er nog niet aan. Héél eerlijk, het was wel met spijt in het hart. Maar zoals ik al zei; zijn gezondheid ging voor. Vanzelfsprekend. We wandelden dus op ons gemakje terug naar de parking. Ik stopte onderweg nog even voor een Hard Rock Café t-shirt. Ik twijfelde natuurlijk enorm tussen de Los Angeles en Hollywood variant, en Michiel, being the amazing friend he is, vond dat ik ze maar evengoed allebei kon kopen. Wie was ik om die goede raad in de wind te slaan? 😀

Terug op onze kamer kroop Michiel zo snel mogelijk onder de wol (na een badkamerbezoekje) en begon ik aan het inpakken. Geen sinecure. Daarna was het volgende dilemma ‘to swim or not to swim’. Ik had er zin in, het zwembad was best dichtbij, en Michiel ging eventueel zelfs mee kunnen, mààr we vertrokken de volgende ochtend naar huis én ik kon niet 100% zeker zijn dat mijn bikini droog zou zijn. Na lang wikken en wegen (ja, jullie kennen mij hé) besloot ik om het niet te doen. Michiel kon blijven liggen en ik installeerde mij met de laptop en een paar snacks die we nog over hadden om verder te bloggen. Shamu hield me gezelschap ?.

Nog snel een allerlaatste keer een wandelingetje voor onze deur, gecheckt hoe het ging met Michiel (en hopen dat het beter gaat op onze travel day),  àlle mogelijke wekkers gezet (you know, we zijn nogal voorzichtig geworden met het op tijd zijn voor onze vluchten, Mexico hé ?) en dan snel het licht uit voor een korte nacht.

Ongelooflijk dat dit onze allerlaatste dag was van deze prachtige, turbulente, onvergetelijke reis. Sleep tight, everyone! & tot gauw!

Liefs,
M&M

Geschreven door Magalie De Meyer

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.