Vandaag was het gelukkig tijd om Fresno in onze achteruitkijkspiegel te laten. Het is inderdaad zo dat het een goede stopplaats is tussen Yosemite en Sequoia (afstandsgewijs dan), maar ik zou misschien toch een ander hotel aanraden. Of, misschien nog beter, om door te rijden tot in Tulare. Dat is zo’n 50 minuutjes verder rijden, maar het ziet er heel leuk uit én het is ook alweer 50 minuten dichter bij Sequoia. Over afstanden gesproken, we moesten slechts 1.5 uur rijden naar de ingang van het park, dus dat was écht niet veel.

We hadden op voorhand al het idee dat we in Sequoia veel minder tijd zouden nodig hebben dan in Yosemite. Hier is het namelijk zo dat je langs één kant het park inrijdt en je gewoon de weg volgt en er langs de andere kant weer uitrijdt via Kings Canyon. Of dat was voor ons toch het geval, omdat wij daarna verder reden richting Tulare (niet speciaal omdat we daar moesten zijn, maar omdat dat nu eenmaal mooi op weg naar onze volgende bestemming ligt). En ook omdat we Kings Canyon ook zeker niet wilden missen. Dus dat zag er mooi uit.

Nadat we onze annual pass showden aan de ingang (amai, dat is écht een goede investering geweest!), mochten we vlot verder. We kwamen al snel een eerste point of interest tegen; de Tunnel Rock. Een rots waar een tunnel door gemaakt is. Dit zag er al indrukwekkend uit, dus dat beloofde voor de rest van het park. Van daaruit trokken we verder richting het museum en het Visitor Center. Maar eerst passeerden we nog enkele pijlen die onder andere naar Hospital Rock leidden. Wij lieten dat aan ons voorbijgaan, omdat we ook hier weer weinig tijd ter beschikking hadden, maar een ranger vertelde me later op de avond dat er daar echte petroglyphs te zien zijn. Dat zijn rotstekeningen van de Native Americans. (Klonk superinteressant, maar helaas moesten we op dat moment dringend de andere richting uit vertrekken…) Het is een prachtige rit door de bossen van Sequoia, en als je geluk hebt krijg je zelfs wat wildlife gezien. Ik geef het toe; we hadden gehoopt om in Yosemite of hier een beer te spotten, maar dat is ons toch niet gelukt. Geen nood, er is een overvloed aan adembenemende natuur die dat meer dan goed maakt! Aangekomen aan het Visitor Center gingen we eerst naar Beetle Rock. Van hieruit heb je een prachtig zicht op de vallei! Daarna zagen de we de Sentinel Tree, de oudste Sequoia boom in het park. Die bomen zijn echt indrukwekkend! Na snel even rond te neuzen in het museum (boordevol weetjes; een must do!), vroegen we aan een ranger wat ons beste actieplan voor de dag was. We doen dit trouwens zo’n beetje in ieder park waar we aankomen, want zij kennen de parken het best en weten dan ook perfect hoe we het meeste uit onze beperkte tijd kunnen halen. Ze zijn bovendien ook nog eens allemaal supervriendelijk en behulpzaam! Na een kort overleg besloten we om met de auto tot aan Moro Rock te rijden. Je kan ook een shuttledienst nemen die je tot aan alle belangrijke punten in het park brengt, maar omdat wij zo weinig tijd hadden, leek het ons beter om met de auto te gaan.

De weg naar Moro Rock is smal en stijl, maar wel meer dan de moeite. Hier en daar konden we ook stoppen om enkele groepjes Sequoias van dichter te bewonderen. Iedereen weet natuurlijk dat die bomen enorm zijn, maar het is toch nog een heel ander gevoel als je er naast staat en eindeloos naar boven kan turen. Ongelooflijk dat veel van deze bomen al zo’n 2000 jaar bestaan! Dit komt trouwens omdat ze zo’n sterke en brede stam hebben, en omdat ze zich enorm goed aanpassen aan de weersomstandigheden. Ze hebben ook verschillende soorten schors, wat er dus voor zorgt dat ze zo kunnen groeien. Nog snel even een Sequoia geknuffeld en dan was het eindelijk tijd voor Moro Rock. Ook hier in Sequoia kan je trouwens prachtige trails bewandelen (en ook hier hadden we alweer geen tijd…), zelfs naar Moro Rock. Wij besloten om enkel het laatste deel te doen; 400 treden naar omhoog. De klim op zich is al zeker de moeite, maar het uitzicht boven is onbeschrijfelijk. Je hebt echt even het idee dat je op het dak van de wereld staat. Na eventjes genoten te hebben van het uitzicht begonnen we aan de afdaling en voor we het wisten stonden we alweer aan de parking. Op naar het volgende! We reden verder richting onze voornaamste bestemming hier; de General Sherman Tree. We zijn ook nog snel even gestopt aan ????? Meadows, omdat je hier naar het schijnt een prachtige wandeling tussen de Seqoias kan maken, maar na even onze benen te strekken zagen we al snel in dat we daar geen tijd meer voor hadden. Dan maar verder richting General Sherman.

Voordat we aan de General konden geraken, moesten we eerst door de Tunnel Log. De naam zegt het zelf; het is een imméns grote Sequoia die dwars over de baan ligt en waar een tunnel door gemaakt is. We konden er zelf met Beast onder rijden! Wàt een boom! Dit is echt een must do in Sequoia! Daarna ging het dan écht richting de General. We volgden de pijltjes naar de parking en konden al snel aan onze afdaling beginnen. Deze is redelijk stijl, maar er is een pad aangelegd, dus het is een heel makkelijke afdaling. Je kan er trouwens voor kiezen om in het terugkeren de beklimming te doen of op de shuttle te springen. Het hoeft dus waarschijnlijk niet meer gezegd dat alles in de Nationale Parken tot in de puntjes geregeld is. Het systeem werkt enorm goed. De General Sherman is de grootste boom in Sequoia en hij is heel indrukwekkend. Onderweg naar beneden konden we hier en daar wat info over zijn geschiedenis lezen. Zo heeft hij een grote zwarte driehoek onder aan zijn stam; dat is een litteken dat hij overhoudt aan een grote bosbrand van jaren geleden. Natuurlijk wilden we snel even op de foto. Daarna keken we nog wat rond en was het alweer tijd om verder te trekken, want we waren daglicht aan het verliezen. We kozen ervoor om met de shuttle weer naar boven te gaan, omdat we anders te veel tijd zouden kwijt zijn. Hier had ik een interessant gesprekje met 2 rangers die toevallig ook op de bus zaten (die van Hospital Rock!) Ik was namelijk op zoek naar een doorsnede van een Sequoia waar in jaartallen op de cirkels van de boom aangeduid stond wanneer grote gebeurtenissen voorgevallen waren. En ik was er zeker van dat ik gelezen had dat die in Sequoia te vinden was. Alleen; de rangers hadden geen enkel idee (en de buschauffeur ook niet, hoewel die de vraag vandaag nogal eens gekregen had!). Ze dachten dat hij misschien in Grant Grove te zien was in Kings Canyon. Goed zo, want we moesten daar toch passeren! Eenmaal terug aan de parking zagen we een gigantische dennenappel, iets dat ik op voorhand toch heel graag eens wou zien. Check!

Daarna reden we snel verder richting Kings Canyon, om dan tot de conclusie te komen dat het eigenlijk al te laat was om nog veel te kunnen zien daar. Na kort overleg besloten we dan maar om de scenic route door Kings Canyon te volgen, maar wel een deel in te korten. We zagen nog prachtige uitzichten; het één nog spectaculairder dan het ander! Zo’n uurtje en een half later ongeveer waren we uit het park en reden we verder richting Tulare (dat spreek je trouwens uit als Tuulairie). We kwamen rond half 9 aan in ons hotel; de Hampton Inn & Suites. Wow; wat een deftig hotel! En wat een kamer! Hier werden we verwend!

Na ons nog snel even op te frissen trokken we het stadje in. Nuja, ‘stadje’. Het is hier heel gezellig, en de sfeer was helemaal anders dan in Fresno, maar we zaten wel nog steeds vooral aan de Highway. Er waren wel veel gezellige restaurantjes in de buurt. Wij kozen voor Chilitos, een Mexicaans restaurant zo goed als rechtover ons hotel. De keuze was vooral snel gemaakt omdat het terras er heel gezellig uit zag. Het eten was heerlijk en de sfeer nog beter, dus meer moest dat niet zijn. Daarna kwamen we snel naar onze kamer omdat we morgen een lange rit voor de boeg hebben. Maar natuurlijk ook om wat van de kamer te genieten! Ziezo, we hadden hier alweer een drukke, onvergetelijke dag! Tot gauw!

Geschreven door Magalie De Meyer

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.